ਸਚੁ ਪੁਰਾਣਾ ਹੋਵੈ ਨਾਹੀ ਸੀਤਾ ਕਦੇ ਨ ਪਾਟੈ ॥

Sach puraaṇaa hovæ naahee seeṫaa kaḋé na paatæ.

But the Truth does not grow old; and when it is stitched, it is never torn again.

ਨਾਨਕ ਸਾਹਿਬੁ ਸਚੋ ਸਚਾ ਤਿਚਰੁ ਜਾਪੀ ਜਾਪੈ ॥੧॥

Naanak saahib sacho sachaa ṫichar jaapee jaapæ. ||1||

O Nanak! The Lord and Master is the Truest of the True. While we meditate on Him, we see Him. ||1||

ਮਃ ੧ ॥

Mėhlaa 1.

First Mehl:

ਸਚ ਕੀ ਕਾਤੀ ਸਚੁ ਸਭੁ ਸਾਰੁ ॥

Sach kee kaaṫee sach sabʰ saar.

The knife is Truth, and its steel is totally True.

ਘਾੜਤ ਤਿਸ ਕੀ ਅਪਰ ਅਪਾਰ ॥

Gʰaaṛaṫ ṫis kee apar apaar.

Its workmanship is incomparably beautiful.

ਸਬਦੇ ਸਾਣ ਰਖਾਈ ਲਾਇ ॥

Sabḋé saaṇ rakʰaa▫ee laa▫é.

It is sharpened on the grindstone of the Shabad.

ਗੁਣ ਕੀ ਥੇਕੈ ਵਿਚਿ ਸਮਾਇ ॥

Guṇ kee ṫʰékæ vich samaa▫é.

It is placed in the scabbard of virtue.

ਤਿਸ ਦਾ ਕੁਠਾ ਹੋਵੈ ਸੇਖੁ ॥

Ṫis ḋaa kutʰaa hovæ sékʰ.

If the Shaykh is killed with that,

ਲੋਹੂ ਲਬੁ ਨਿਕਥਾ ਵੇਖੁ ॥

Lohoo lab nikṫʰaa vékʰ.

then the blood of greed will spill out.

ਹੋਇ ਹਲਾਲੁ ਲਗੈ ਹਕਿ ਜਾਇ ॥

Ho▫é halaal lagæ hak jaa▫é.

One who is slaughtered in this ritualistic way, will be attached to the Lord.

ਨਾਨਕ ਦਰਿ ਦੀਦਾਰਿ ਸਮਾਇ ॥੨॥

Naanak ḋar ḋeeḋaar samaa▫é. ||2||

O Nanak! At the Lord’s door, he is absorbed into His Blessed Vision. ||2||

ਮਃ ੧ ॥

Mėhlaa 1.

First Mehl:

ਕਮਰਿ ਕਟਾਰਾ ਬੰਕੁੜਾ ਬੰਕੇ ਕਾ ਅਸਵਾਰੁ ॥

Kamar kataaraa baⁿkuṛaa banké kaa asvaar.

A beautiful dagger hangs by your waist, and you ride such a beautiful horse.

ਗਰਬੁ ਨ ਕੀਜੈ ਨਾਨਕਾ ਮਤੁ ਸਿਰਿ ਆਵੈ ਭਾਰੁ ॥੩॥

Garab na keejæ naankaa maṫ sir aavæ bʰaar. ||3||

But don’t be too proud; O Nanak! You may fall head first to the ground. ||3||

ਪਉੜੀ ॥

Pa▫oṛee.

Pauree:

ਸੋ ਸਤਸੰਗਤਿ ਸਬਦਿ ਮਿਲੈ ਜੋ ਗੁਰਮੁਖਿ ਚਲੈ ॥

So saṫsangaṫ sabaḋ milæ jo gurmukʰ chalæ.

They alone walk as Gurmukh, who receive the Shabad in the Sat Sangat, the True Congregation.

ਸਚੁ ਧਿਆਇਨਿ ਸੇ ਸਚੇ ਜਿਨ ਹਰਿ ਖਰਚੁ ਧਨੁ ਪਲੈ ॥

Sach ḋʰi▫aa▫in sé saché jin har kʰarach ḋʰan palæ.

Meditating on the True Lord, they become truthful; they carry in their robes the supplies of the Lord’s wealth.

ਭਗਤ ਸੋਹਨਿ ਗੁਣ ਗਾਵਦੇ ਗੁਰਮਤਿ ਅਚਲੈ ॥

Bʰagaṫ sohan guṇ gaavḋé gurmaṫ achlæ.

The devotees look beautiful, singing the Praises of the Lord; following the Guru’s Teachings, they become stable and unchanging.

ਰਤਨ ਬੀਚਾਰੁ ਮਨਿ ਵਸਿਆ ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਭਲੈ ॥

Raṫan beechaar man vasi▫aa gur kæ sabaḋ bʰalæ.

They enshrine the jewel of contemplation within their minds, and the most sublime Word of the Guru’s Shabad.

ਆਪੇ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਇਦਾ ਆਪੇ ਦੇਇ ਵਡਿਆਈ ॥੧੯॥

Aapé mél milaa▫iḋaa aapé ḋé▫é vadi▫aa▫ee. ||19||

He Himself unites in His Union; He Himself grants glorious greatness. ||19||

ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥

Salok mėhlaa 3.

Shalok, Third Mehl:

ਆਸਾ ਅੰਦਰਿ ਸਭੁ ਕੋ ਕੋਇ ਨਿਰਾਸਾ ਹੋਇ ॥

Aasaa anḋar sabʰ ko ko▫é niraasaa ho▫é.

Everyone is filled with hope; hardly anyone is free of hope.

ਨਾਨਕ ਜੋ ਮਰਿ ਜੀਵਿਆ ਸਹਿਲਾ ਆਇਆ ਸੋਇ ॥੧॥

Naanak jo mar jeevi▫aa sahilaa aa▫i▫aa so▫é. ||1||

O Nanak! Blessed is the birth of one, who remains dead while still alive. ||1||

ਮਃ ੩ ॥

Mėhlaa 3.

Third Mehl:

ਨਾ ਕਿਛੁ ਆਸਾ ਹਥਿ ਹੈ ਕੇਉ ਨਿਰਾਸਾ ਹੋਇ ॥

Naa kichʰ aasaa haṫʰ hæ ké▫o niraasaa ho▫é.

Nothing is in the hands of hope. How can one become free of hope?

ਕਿਆ ਕਰੇ ਏਹ ਬਪੁੜੀ ਜਾਂ ਭੋੁਲਾਏ ਸੋਇ ॥੨॥

Ki▫aa karé éh bapuṛee jaaⁿ bʰolaa▫é so▫é. ||2||

What can this poor being do? The Lord Himself creates confusion. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

Pa▫oṛee.

Pauree:

ਧ੍ਰਿਗੁ ਜੀਵਣੁ ਸੰਸਾਰ ਸਚੇ ਨਾਮ ਬਿਨੁ ॥

Ḋʰarig jeevaṇ sansaar saché naam bin.

Cursed is the life in this world, without the True Name.

ਪ੍ਰਭੁ ਦਾਤਾ ਦਾਤਾਰ ਨਿਹਚਲੁ ਏਹੁ ਧਨੁ ॥

Parabʰ ḋaaṫaa ḋaaṫaar nihchal éhu ḋʰan.

God is the Great Giver of givers. His wealth is permanent and unchanging.

ਸਾਸਿ ਸਾਸਿ ਆਰਾਧੇ ਨਿਰਮਲੁ ਸੋਇ ਜਨੁ ॥

Saas saas aaraaḋʰé nirmal so▫é jan.

That humble being is immaculate, who worships the Lord with each and every breath.

ਅੰਤਰਜਾਮੀ ਅਗਮੁ ਰਸਨਾ ਏਕੁ ਭਨੁ ॥

Anṫarjaamee agam rasnaa ék bʰan.

With your tongue, vibrate the One Inaccessible Lord, the Inner-knower, the Searcher of hearts.

ਰਵਿ ਰਹਿਆ ਸਰਬਤਿ ਨਾਨਕੁ ਬਲਿ ਜਾਈ ॥੨੦॥

Rav rahi▫aa sarbaṫ Naanak bal jaa▫ee. ||20||

He is all-pervading everywhere. Nanak is a sacrifice to Him. ||20||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥

Salok mėhlaa 1.

Shalok, First Mehl:

ਸਰਵਰ ਹੰਸ ਧੁਰੇ ਹੀ ਮੇਲਾ ਖਸਮੈ ਏਵੈ ਭਾਣਾ ॥

Sarvar hans ḋʰuré hee mélaa kʰasmæ évæ bʰaaṇaa.

The union between the lake of the True Guru, and the swan of the soul, was preordained from the very beginning, by the Pleasure of the Lord’s Will.

ਸਰਵਰ ਅੰਦਰਿ ਹੀਰਾ ਮੋਤੀ ਸੋ ਹੰਸਾ ਕਾ ਖਾਣਾ ॥

Sarvar anḋar heeraa moṫee so hansaa kaa kʰaaṇaa.

The diamonds are in this lake; they are the food of the swans.

ਬਗੁਲਾ ਕਾਗੁ ਨ ਰਹਈ ਸਰਵਰਿ ਜੇ ਹੋਵੈ ਅਤਿ ਸਿਆਣਾ ॥

Bagulaa kaag na rah▫ee sarvar jé hovæ aṫ si▫aaṇaa.

The cranes and the ravens may be very wise, but they do not remain in this lake.

ਓਨਾ ਰਿਜਕੁ ਨ ਪਇਓ ਓਥੈ ਓਨੑਾ ਹੋਰੋ ਖਾਣਾ ॥

Onaa rijak na pa▫i▫o oṫʰæ onĥaa horo kʰaaṇaa.

They do not find their food there; their food is different.

ਸਚਿ ਕਮਾਣੈ ਸਚੋ ਪਾਈਐ ਕੂੜੈ ਕੂੜਾ ਮਾਣਾ ॥

Sach kamaaṇæ sacho paa▫ee▫æ kooṛæ kooṛaa maaṇaa.

Practicing Truth, the True Lord is found. False is the pride of the false.

ਨਾਨਕ ਤਿਨ ਕੌ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲਿਆ ਜਿਨਾ ਧੁਰੇ ਪੈਯਾ ਪਰਵਾਣਾ ॥੧॥

Naanak ṫin kou saṫgur mili▫aa jinaa ḋʰuré pæyaa parvaaṇaa. ||1||

O Nanak! They alone meet the True Guru, who are so predestined by the Lord’s Command. ||1||

ਮਃ ੧ ॥

Mėhlaa 1.

First Mehl:

ਸਾਹਿਬੁ ਮੇਰਾ ਉਜਲਾ ਜੇ ਕੋ ਚਿਤਿ ਕਰੇਇ ॥

Saahib méraa ujlaa jé ko chiṫ karé▫i.

My Lord and Master is immaculate, as are those who think of Him.

ਨਾਨਕ ਸੋਈ ਸੇਵੀਐ ਸਦਾ ਸਦਾ ਜੋ ਦੇਇ ॥

Naanak so▫ee sévee▫æ saḋaa saḋaa jo ḋé▫é.

O Nanak! Serve Him, who gives to you forever and ever.

ਨਾਨਕ ਸੋਈ ਸੇਵੀਐ ਜਿਤੁ ਸੇਵਿਐ ਦੁਖੁ ਜਾਇ ॥

Naanak so▫ee sévee▫æ jiṫ sévi▫æ ḋukʰ jaa▫é.

O Nanak! Serve Him; by serving Him, sorrow is dispelled.

ਅਵਗੁਣ ਵੰਞਨਿ ਗੁਣ ਰਵਹਿ ਮਨਿ ਸੁਖੁ ਵਸੈ ਆਇ ॥੨॥

Avguṇ vañan guṇ ravėh man sukʰ vasæ aa▫é. ||2||

Faults and demerits vanish, and virtues take their place; peace comes to dwell in the mind. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

Pa▫oṛee.

Pauree:

ਆਪੇ ਆਪਿ ਵਰਤਦਾ ਆਪਿ ਤਾੜੀ ਲਾਈਅਨੁ ॥

Aapé aap varaṫḋaa aap ṫaaṛee laa▫ee▫an.

He Himself is all-pervading; He Himself is absorbed in the profound state of Samadhi.

ਆਪੇ ਹੀ ਉਪਦੇਸਦਾ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਤੀਆਈਅਨੁ ॥

Aapé hee upḋésḋaa gurmukʰ paṫee▫aa▫ee▫an.

He Himself instructs; the Gurmukh is satisfied and fulfilled.

ਇਕਿ ਆਪੇ ਉਝੜਿ ਪਾਇਅਨੁ ਇਕਿ ਭਗਤੀ ਲਾਇਅਨੁ ॥

Ik aapé ujʰaṛ paa▫i▫an ik bʰagṫee laa▫i▫an.

To some, He causes to wander in the wilderness, while others are committed to His devotional worship.

ਜਿਸੁ ਆਪਿ ਬੁਝਾਏ ਸੋ ਬੁਝਸੀ ਆਪੇ ਨਾਇ ਲਾਈਅਨੁ ॥

Jis aap bujʰaa▫é so bujʰsee aapé naa▫é laa▫ee▫an.

He alone understands whom the Lord causes to understand; He Himself attaches mortals to His Name.

ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਧਿਆਈਐ ਸਚੀ ਵਡਿਆਈ ॥੨੧॥੧॥ ਸੁਧੁ ॥

Naanak naam ḋʰi▫aa▫ee▫æ sachee vadi▫aa▫ee. ||21||1|| suḋʰ.

O Nanak! Meditating on the Naam, the Name of the Lord, true greatness is obtained. ||21||1|| Sudh||

TOP OF PAGE