ਸਸੁਰੈ ਪੇਈਐ ਤਿਸੁ ਕੰਤ ਕੀ ਵਡਾ ਜਿਸੁ ਪਰਵਾਰੁ ॥

Sasuræ pé▫ee▫æ ṫis kanṫ kee vadaa jis parvaar.

In this world and in the next, the soul-bride belongs to her Husband Lord, who has such a vast family.

ਊਚਾ ਅਗਮ ਅਗਾਧਿ ਬੋਧ ਕਿਛੁ ਅੰਤੁ ਨ ਪਾਰਾਵਾਰੁ ॥

Oochaa agam agaaḋʰ boḋʰ kichʰ anṫ na paaraavaar.

He is Lofty and Inaccessible. His Wisdom is Unfathomable.

ਸੇਵਾ ਸਾ ਤਿਸੁ ਭਾਵਸੀ ਸੰਤਾ ਕੀ ਹੋਇ ਛਾਰੁ ॥

Sévaa saa ṫis bʰaavsee sanṫaa kee ho▫é chʰaar.

He has no end or limitation. That service is pleasing to Him, which makes one humble, like the dust of the feet of the Saints.

ਦੀਨਾ ਨਾਥ ਦੈਆਲ ਦੇਵ ਪਤਿਤ ਉਧਾਰਣਹਾਰੁ ॥

Ḋeenaa naaṫʰ ḋæ▫aal ḋév paṫiṫ uḋʰaaraṇhaar.

He is the Patron of the poor, the Merciful, Luminous Lord, the Redeemer of sinners.

ਆਦਿ ਜੁਗਾਦੀ ਰਖਦਾ ਸਚੁ ਨਾਮੁ ਕਰਤਾਰੁ ॥

Aaḋ jugaaḋee rakʰ▫ḋaa sach naam karṫaar.

From the very beginning, and throughout the ages, the True Name of the Creator has been our Saving Grace.

ਕੀਮਤਿ ਕੋਇ ਨ ਜਾਣਈ ਕੋ ਨਾਹੀ ਤੋਲਣਹਾਰੁ ॥

Keemaṫ ko▫é na jaaṇ▫ee ko naahee ṫolaṇhaar.

No one can know His Value; no one can weigh it.

ਮਨ ਤਨ ਅੰਤਰਿ ਵਸਿ ਰਹੇ ਨਾਨਕ ਨਹੀ ਸੁਮਾਰੁ ॥

Man ṫan anṫar vas rahé Naanak nahee sumaar.

He dwells deep within the mind and body. O Nanak! He cannot be measured.

ਦਿਨੁ ਰੈਣਿ ਜਿ ਪ੍ਰਭ ਕੰਉ ਸੇਵਦੇ ਤਿਨ ਕੈ ਸਦ ਬਲਿਹਾਰ ॥੨॥

Ḋin ræṇ jė parabʰ kaⁿ▫u sévḋé ṫin kæ saḋ balihaar. ||2||

I am forever a sacrifice to those who serve God, day and night. ||2||

ਸੰਤ ਅਰਾਧਨਿ ਸਦ ਸਦਾ ਸਭਨਾ ਕਾ ਬਖਸਿੰਦੁ ॥

Sanṫ araaḋʰan saḋ saḋaa sabʰnaa kaa bakʰsinḋ.

The Saints worship and adore Him forever and ever; He is the Forgiver of all.

ਜੀਉ ਪਿੰਡੁ ਜਿਨਿ ਸਾਜਿਆ ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਦਿਤੀਨੁ ਜਿੰਦੁ ॥

Jee▫o pind jin saaji▫aa kar kirpaa ḋiṫeen jinḋ.

He fashioned the soul and the body, and by His Kindness, He bestowed the soul.

ਗੁਰ ਸਬਦੀ ਆਰਾਧੀਐ ਜਪੀਐ ਨਿਰਮਲ ਮੰਤੁ ॥

Gur sabḋee aaraaḋʰee▫æ japee▫æ nirmal manṫ.

Through the Word of the Guru’s Shabad, worship and adore Him, and chant His Pure Mantra.

ਕੀਮਤਿ ਕਹਣੁ ਨ ਜਾਈਐ ਪਰਮੇਸੁਰੁ ਬੇਅੰਤੁ ॥

Keemaṫ kahaṇ na jaa▫ee▫æ parmésur bé▫anṫ.

His Value cannot be evaluated. The Transcendent Lord is endless.

ਜਿਸੁ ਮਨਿ ਵਸੈ ਨਰਾਇਣੋ ਸੋ ਕਹੀਐ ਭਗਵੰਤੁ ॥

Jis man vasæ naaraa▫iṇo so kahee▫æ bʰagvanṫ.

That one, within whose mind the Lord abides, is said to be most fortunate.

ਜੀਅ ਕੀ ਲੋਚਾ ਪੂਰੀਐ ਮਿਲੈ ਸੁਆਮੀ ਕੰਤੁ ॥

Jee▫a kee lochaa pooree▫æ milæ su▫aamee kanṫ.

The soul’s desires are fulfilled, upon meeting the Master, our Husband Lord.

ਨਾਨਕੁ ਜੀਵੈ ਜਪਿ ਹਰੀ ਦੋਖ ਸਭੇ ਹੀ ਹੰਤੁ ॥

Naanak jeevæ jap haree ḋokʰ sabʰé hee hanṫ.

Nanak lives by chanting the Lord’s Name; all sorrows have been erased.

ਦਿਨੁ ਰੈਣਿ ਜਿਸੁ ਨ ਵਿਸਰੈ ਸੋ ਹਰਿਆ ਹੋਵੈ ਜੰਤੁ ॥੩॥

Ḋin ræṇ jis na visræ so hari▫aa hovæ janṫ. ||3||

One who does not forget Him, day and night, is continually rejuvenated. ||3||

ਸਰਬ ਕਲਾ ਪ੍ਰਭ ਪੂਰਣੋ ਮੰਞੁ ਨਿਮਾਣੀ ਥਾਉ ॥

Sarab kalaa parabʰ poorṇo mañ nimaaṇee ṫʰaa▫o.

God is overflowing with all powers. I have no honor-He is my resting place.

ਹਰਿ ਓਟ ਗਹੀ ਮਨ ਅੰਦਰੇ ਜਪਿ ਜਪਿ ਜੀਵਾਂ ਨਾਉ ॥

Har ot gahee man anḋré jap jap jeevaaⁿ naa▫o.

I have grasped the Support of the Lord within my mind; I live by chanting and meditating on His Name.

ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਪ੍ਰਭ ਆਪਣੀ ਜਨ ਧੂੜੀ ਸੰਗਿ ਸਮਾਉ ॥

Kar kirpaa parabʰ aapṇee jan ḋʰooṛee sang samaa▫o.

Grant Your Grace, God, and bless me, so that I may merge into the dust of the feet of the humble.

ਜਿਉ ਤੂੰ ਰਾਖਹਿ ਤਿਉ ਰਹਾ ਤੇਰਾ ਦਿਤਾ ਪੈਨਾ ਖਾਉ ॥

Ji▫o ṫooⁿ raakʰahi ṫi▫o rahaa ṫéraa ḋiṫaa pænaa kʰaa▫o.

As You keep me, so do I live. I wear and eat whatever You give me.

ਉਦਮੁ ਸੋਈ ਕਰਾਇ ਪ੍ਰਭ ਮਿਲਿ ਸਾਧੂ ਗੁਣ ਗਾਉ ॥

Uḋam so▫ee karaa▫é parabʰ mil saaḋʰoo guṇ gaa▫o.

May I make the effort, O God, to sing Your Glorious Praises in the Company of the Holy.

ਦੂਜੀ ਜਾਇ ਨ ਸੁਝਈ ਕਿਥੈ ਕੂਕਣ ਜਾਉ ॥

Ḋoojee jaa▫é na sujʰ▫ee kiṫʰæ kookaṇ jaa▫o.

I can conceive of no other place; where could I go to lodge a complaint?

ਅਗਿਆਨ ਬਿਨਾਸਨ ਤਮ ਹਰਣ ਊਚੇ ਅਗਮ ਅਮਾਉ ॥

Agi▫aan binaasan ṫam haraṇ ooché agam amaa▫o.

You are the Dispeller of ignorance, the Destroyer of darkness, O Lofty, Unfathomable and Unapproachable Lord.

ਮਨੁ ਵਿਛੁੜਿਆ ਹਰਿ ਮੇਲੀਐ ਨਾਨਕ ਏਹੁ ਸੁਆਉ ॥

Man vichʰuṛi▫aa har mélee▫æ Naanak éhu su▫aa▫o.

Please unite this separated one with Yourself; this is Nanak’s yearning.

ਸਰਬ ਕਲਿਆਣਾ ਤਿਤੁ ਦਿਨਿ ਹਰਿ ਪਰਸੀ ਗੁਰ ਕੇ ਪਾਉ ॥੪॥੧॥

Sarab kali▫aaṇaa ṫiṫ ḋin har parsee gur ké paa▫o. ||4||1||

That day shall bring every joy, O Lord, when I take to the Feet of the Guru. ||4||1||

ਵਾਰ ਮਾਝ ਕੀ ਤਥਾ ਸਲੋਕ ਮਹਲਾ ੧ ਮਲਕ ਮੁਰੀਦ ਤਥਾ ਚੰਦ੍ਰਹੜਾ ਸੋਹੀਆ ਕੀ ਧੁਨੀ ਗਾਵਣੀ ॥

vaar maajʰ kee ṫaṫʰaa salok mėhlaa 1 malak mureeḋ ṫaṫʰaa chanḋar▫haṛaa sohee▫aa kee ḋʰunee gaavṇee.

Vaar In Maajh, And Shaloks Of The First Mehl: To Be Sung To The Tune Of “Malik Mureed And Chandrahraa Sohee-Aa”.

ੴ ਸਤਿ ਨਾਮੁ ਕਰਤਾ ਪੁਰਖੁ ਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥

Ik▫oaⁿkaar saṫ naam karṫaa purakʰ gur parsaaḋ.

One Universal Creator God. Truth Is The Name. Creative Being Personified. By Guru’s Grace:

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥

Salok mėhlaa 1.

Shalok, First Mehl:

ਗੁਰੁ ਦਾਤਾ ਗੁਰੁ ਹਿਵੈ ਘਰੁ ਗੁਰੁ ਦੀਪਕੁ ਤਿਹ ਲੋਇ ॥

Gur ḋaaṫaa gur hivæ gʰar gur ḋeepak ṫih lo▫é.

The Guru is the Giver; the Guru is the House of ice. The Guru is the Light of the three worlds.

ਅਮਰ ਪਦਾਰਥੁ ਨਾਨਕਾ ਮਨਿ ਮਾਨਿਐ ਸੁਖੁ ਹੋਇ ॥੧॥

Amar paḋaaraṫʰ naankaa man maanee▫æ sukʰ ho▫é. ||1||

O Nanak! He is everlasting wealth. Place your mind’s faith in Him, and you shall find peace. ||1||

ਮਃ ੧ ॥

Mėhlaa 1.

First Mehl:

ਪਹਿਲੈ ਪਿਆਰਿ ਲਗਾ ਥਣ ਦੁਧਿ ॥

Pahilæ pi▫aar lagaa ṫʰaṇ ḋuḋʰ.

First, the baby loves mother’s milk;

ਦੂਜੈ ਮਾਇ ਬਾਪ ਕੀ ਸੁਧਿ ॥

Ḋoojæ maa▫é baap kee suḋʰ.

second, he learns of his mother and father;

ਤੀਜੈ ਭਯਾ ਭਾਭੀ ਬੇਬ ॥

Ṫeejæ bʰa▫yaa bʰaabʰee béb.

third, his brothers, sisters-in-law and sisters;

ਚਉਥੈ ਪਿਆਰਿ ਉਪੰਨੀ ਖੇਡ ॥

Cha▫uṫʰæ pi▫aar upannee kʰéd.

fourth, the love of play awakens.

ਪੰਜਵੈ ਖਾਣ ਪੀਅਣ ਕੀ ਧਾਤੁ ॥

Punjvæ kʰaaṇ pee▫aṇ kee ḋʰaaṫ.

Fifth, he runs after food and drink;

ਛਿਵੈ ਕਾਮੁ ਨ ਪੁਛੈ ਜਾਤਿ ॥

Chʰivæ kaam na puchʰæ jaaṫ.

sixth, in his sexual desire, he does not respect social customs.

ਸਤਵੈ ਸੰਜਿ ਕੀਆ ਘਰ ਵਾਸੁ ॥

Saṫvæ sanj kee▫aa gʰar vaas.

Seventh, he gathers wealth and dwells in his house;

ਅਠਵੈ ਕ੍ਰੋਧੁ ਹੋਆ ਤਨ ਨਾਸੁ ॥

Atʰvæ kroḋʰ ho▫aa ṫan naas.

eighth, he becomes angry, and his body is consumed.

ਨਾਵੈ ਧਉਲੇ ਉਭੇ ਸਾਹ ॥

Naavæ ḋʰa▫ulé ubʰé saah.

Ninth, he turns gray, and his breathing becomes labored;

ਦਸਵੈ ਦਧਾ ਹੋਆ ਸੁਆਹ ॥

Ḋasvæ ḋaḋʰaa ho▫aa su▫aah.

tenth, he is cremated, and turns to ashes.

ਗਏ ਸਿਗੀਤ ਪੁਕਾਰੀ ਧਾਹ ॥

Ga▫é sigeeṫ pukaaree ḋʰaah.

His companions send him off, crying out and lamenting.

ਉਡਿਆ ਹੰਸੁ ਦਸਾਏ ਰਾਹ ॥

Udi▫aa hans ḋasaa▫é raah.

The swan of the soul takes flight, and asks which way to go.

TOP OF PAGE