ਜਬ ਦੇਖਿਓ ਬੇੜਾ ਜਰਜਰਾ ਤਬ ਉਤਰਿ ਪਰਿਓ ਹਉ ਫਰਕਿ ॥੬੭॥

Jab ḋékʰi▫o béṛaa jarjaraa ṫab uṫar pari▫o ha▫o farak. ||67||

When I saw that my boat was rotten, I immediately got out. ||67||

ਕਬੀਰ ਪਾਪੀ ਭਗਤਿ ਨ ਭਾਵਈ ਹਰਿ ਪੂਜਾ ਨ ਸੁਹਾਇ ॥

Kabeer paapee bʰagaṫ na bʰaav▫ee har poojaa na suhaa▫é.

Kabir! The sinner does not like devotion to the Lord; he does not appreciate worship.

ਮਾਖੀ ਚੰਦਨੁ ਪਰਹਰੈ ਜਹ ਬਿਗੰਧ ਤਹ ਜਾਇ ॥੬੮॥

Maakʰee chanḋan par▫haræ jah biganḋʰ ṫah jaa▫é. ||68||

The fly abandons the sandalwood tree, and goes after the rotten smell. ||68||

ਕਬੀਰ ਬੈਦੁ ਮੂਆ ਰੋਗੀ ਮੂਆ ਮੂਆ ਸਭੁ ਸੰਸਾਰੁ ॥

Kabeer bæḋ moo▫aa rogee moo▫aa moo▫aa sabʰ sansaar.

Kabir! The physician is dead, and the patient is dead; the whole world is dead.

ਏਕੁ ਕਬੀਰਾ ਨਾ ਮੂਆ ਜਿਹ ਨਾਹੀ ਰੋਵਨਹਾਰੁ ॥੬੯॥

Ék kabeeraa naa moo▫aa jih naahee rovanhaar. ||69||

Only Kabir is not dead; there is no one to mourn for him. ||69||

ਕਬੀਰ ਰਾਮੁ ਨ ਧਿਆਇਓ ਮੋਟੀ ਲਾਗੀ ਖੋਰਿ ॥

Kabeer raam na ḋʰi▫aa▫i▫o motee laagee kʰor.

Kabir! I have not meditated on the Lord; such is the bad habit I have developed.

ਕਾਇਆ ਹਾਂਡੀ ਕਾਠ ਕੀ ਨਾ ਓਹ ਚਰ੍ਹੈ ਬਹੋਰਿ ॥੭੦॥

Kaa▫i▫aa haaⁿdee kaatʰ kee naa oh charĥæ bahor. ||70||

The body is a wooden pot; it cannot be put back on the fire. ||70||

ਕਬੀਰ ਐਸੀ ਹੋਇ ਪਰੀ ਮਨ ਕੋ ਭਾਵਤੁ ਕੀਨੁ ॥

Kabeer æsee ho▫é paree man ko bʰaavaṫ keen.

Kabir! It came to pass, that I did whatever I pleased.

ਮਰਨੇ ਤੇ ਕਿਆ ਡਰਪਨਾ ਜਬ ਹਾਥਿ ਸਿਧਉਰਾ ਲੀਨ ॥੭੧॥

Marné ṫé ki▫aa darapnaa jab haaṫʰ siḋʰa▫uraa leen. ||71||

Why should I be afraid of death? I have invited death for myself. ||71||

ਕਬੀਰ ਰਸ ਕੋ ਗਾਂਡੋ ਚੂਸੀਐ ਗੁਨ ਕਉ ਮਰੀਐ ਰੋਇ ॥

Kabeer ras ko gaaⁿdo choosee▫æ gun ka▫o maree▫æ ro▫é.

Kabir! The mortals suck at the sugar cane, for the sake of the sweet juice. They should work just as hard for virtue.

ਅਵਗੁਨੀਆਰੇ ਮਾਨਸੈ ਭਲੋ ਨ ਕਹਿਹੈ ਕੋਇ ॥੭੨॥

Avgunee▫aaré maansæ bʰalo na kahihæ ko▫é. ||72||

The person who lacks virtue - no one calls him good. ||72||

ਕਬੀਰ ਗਾਗਰਿ ਜਲ ਭਰੀ ਆਜੁ ਕਾਲੑਿ ਜੈਹੈ ਫੂਟਿ ॥

Kabeer gaagar jal bʰaree aaj kaaliĥ jæhæ foot.

Kabir! The pitcher is full of water; it will break, today or tomorrow.

ਗੁਰੁ ਜੁ ਨ ਚੇਤਹਿ ਆਪਨੋ ਅਧ ਮਾਝਿ ਲੀਜਹਿਗੇ ਲੂਟਿ ॥੭੩॥

Gur jo na cheeṫėh aapno aḋʰ maajʰ leejhigé loot. ||73||

Those who do not remember their Guru, shall be plundered on the way. ||73||

ਕਬੀਰ ਕੂਕਰੁ ਰਾਮ ਕੋ ਮੁਤੀਆ ਮੇਰੋ ਨਾਉ ॥

Kabeer kookar raam ko muṫee▫aa méro naa▫o.

Kabir! I am the Lord’s dog; Moti is my name.

ਗਲੇ ਹਮਾਰੇ ਜੇਵਰੀ ਜਹ ਖਿੰਚੈ ਤਹ ਜਾਉ ॥੭੪॥

Galé hamaaré jévree jah kʰinchæ ṫah jaa▫o. ||74||

There is a chain around my neck; wherever I am pulled, I go. ||74||

ਕਬੀਰ ਜਪਨੀ ਕਾਠ ਕੀ ਕਿਆ ਦਿਖਲਾਵਹਿ ਲੋਇ ॥

Kabeer japnee kaatʰ kee ki▫aa ḋikʰlaavahi lo▫é.

Kabir! Why do you show other people your rosary beads?

ਹਿਰਦੈ ਰਾਮੁ ਨ ਚੇਤਹੀ ਇਹ ਜਪਨੀ ਕਿਆ ਹੋਇ ॥੭੫॥

Hirḋæ raam na chéṫhee ih japnee ki▫aa ho▫é. ||75||

You do not remember the Lord in your heart, so what use is this rosary to you? ||75||

ਕਬੀਰ ਬਿਰਹੁ ਭੁਯੰਗਮੁ ਮਨਿ ਬਸੈ ਮੰਤੁ ਨ ਮਾਨੈ ਕੋਇ ॥

Kabeer birahu bʰuyangam man basæ manṫ na maanæ ko▫é.

Kabir! The snake of separation from the Lord abides within my mind; it does not respond to any mantra.

ਰਾਮ ਬਿਓਗੀ ਨਾ ਜੀਐ ਜੀਐ ਤ ਬਉਰਾ ਹੋਇ ॥੭੬॥

Raam bi▫ogee naa jee▫æ jee▫æ ṫa ba▫uraa ho▫é. ||76||

One who is separated from the Lord does not live; if he does live, he goes insane. ||76||

ਕਬੀਰ ਪਾਰਸ ਚੰਦਨੈ ਤਿਨੑ ਹੈ ਏਕ ਸੁਗੰਧ ॥

Kabeer paaras chanḋnæ ṫinĥ hæ ék suganḋʰ.

Kabir! The philosopher’s stone and sandalwood oil have the same good quality.

ਤਿਹ ਮਿਲਿ ਤੇਊ ਊਤਮ ਭਏ ਲੋਹ ਕਾਠ ਨਿਰਗੰਧ ॥੭੭॥

Ṫih mil ṫé▫oo ooṫam bʰa▫é loh kaatʰ nirganḋʰ. ||77||

Whatever comes into contact with them is uplifted. Iron is transformed into gold, and ordinary wood becomes fragrant. ||77||

ਕਬੀਰ ਜਮ ਕਾ ਠੇਂਗਾ ਬੁਰਾ ਹੈ ਓਹੁ ਨਹੀ ਸਹਿਆ ਜਾਇ ॥

Kabeer jam kaa tʰéⁿgaa buraa hæ oh nahee sahi▫aa jaa▫é.

Kabir! Death’s club is terrible; it cannot be endured.

ਏਕੁ ਜੁ ਸਾਧੂ ਮੋੁਹਿ ਮਿਲਿਓ ਤਿਨੑਿ ਲੀਆ ਅੰਚਲਿ ਲਾਇ ॥੭੮॥

Ék jo saaḋʰoo mohi mili▫o ṫiniĥ lee▫aa anchal laa▫é. ||78||

I have met with the holy man; he has attached me to the hem of his robe. ||78||

ਕਬੀਰ ਬੈਦੁ ਕਹੈ ਹਉ ਹੀ ਭਲਾ ਦਾਰੂ ਮੇਰੈ ਵਸਿ ॥

Kabeer bæḋ kahæ ha▫o hee bʰalaa ḋaaroo méræ vas.

Kabir! The physician says that he alone is good, and all the medicine is under his control.

ਇਹ ਤਉ ਬਸਤੁ ਗੁਪਾਲ ਕੀ ਜਬ ਭਾਵੈ ਲੇਇ ਖਸਿ ॥੭੯॥

Ih ṫa▫o basaṫ gupaal kee jab bʰaavæ lé▫é kʰas. ||79||

But these things belong to the Lord; He takes them away whenever He wishes. ||79||

ਕਬੀਰ ਨਉਬਤਿ ਆਪਨੀ ਦਿਨ ਦਸ ਲੇਹੁ ਬਜਾਇ ॥

Kabeer na▫ubaṫ aapnee ḋin ḋas lého bajaa▫é.

Kabir! Take your drum and beat it for ten days.

ਨਦੀ ਨਾਵ ਸੰਜੋਗ ਜਿਉ ਬਹੁਰਿ ਨ ਮਿਲਹੈ ਆਇ ॥੮੦॥

Naḋee naav sanjog ji▫o bahur na milhæ aa▫é. ||80||

Life is like people meeting on a boat on a river; they shall not meet again. ||80||

ਕਬੀਰ ਸਾਤ ਸਮੁੰਦਹਿ ਮਸੁ ਕਰਉ ਕਲਮ ਕਰਉ ਬਨਰਾਇ ॥

Kabeer saaṫ samunḋėh mas kara▫o kalam kara▫o banraa▫é.

Kabir! If I could change the seven seas into ink and make all the vegetation my pen,

ਬਸੁਧਾ ਕਾਗਦੁ ਜਉ ਕਰਉ ਹਰਿ ਜਸੁ ਲਿਖਨੁ ਨ ਜਾਇ ॥੮੧॥

Basuḋʰaa kaagaḋ ja▫o kara▫o har jas likʰan na jaa▫é. ||81||

and the earth my paper, even then, I could not write the Praises of the Lord. ||81||

ਕਬੀਰ ਜਾਤਿ ਜੁਲਾਹਾ ਕਿਆ ਕਰੈ ਹਿਰਦੈ ਬਸੇ ਗੁਪਾਲ ॥

Kabeer jaaṫ julaahaa ki▫aa karæ hirḋæ basé gupaal.

Kabir! What can my lowly status as a weaver do to me? The Lord dwells in my heart.

ਕਬੀਰ ਰਮਈਆ ਕੰਠਿ ਮਿਲੁ ਚੂਕਹਿ ਸਰਬ ਜੰਜਾਲ ॥੮੨॥

Kabeer rama▫ee▫aa kantʰ mil chookėh sarab janjaal. ||82||

Kabir! The Lord hugs me close in His Embrace; I have forsaken all my entanglements. ||82||

ਕਬੀਰ ਐਸਾ ਕੋ ਨਹੀ ਮੰਦਰੁ ਦੇਇ ਜਰਾਇ ॥

Kabeer æsaa ko nahee manḋar ḋé▫é jaraa▫é.

Kabir! Will anyone set fire to his home

ਪਾਂਚਉ ਲਰਿਕੇ ਮਾਰਿ ਕੈ ਰਹੈ ਰਾਮ ਲਿਉ ਲਾਇ ॥੮੩॥

Paaⁿcha▫o lariké maar kæ rahæ raam li▫o laa▫é. ||83||

and kill his five sons (the five thieves) to remain lovingly attached to the Lord? ||83||

ਕਬੀਰ ਐਸਾ ਕੋ ਨਹੀ ਇਹੁ ਤਨੁ ਦੇਵੈ ਫੂਕਿ ॥

Kabeer æsaa ko nahee ih ṫan ḋévæ fook.

Kabir! Will anyone burn his own body?

ਅੰਧਾ ਲੋਗੁ ਨ ਜਾਨਈ ਰਹਿਓ ਕਬੀਰਾ ਕੂਕਿ ॥੮੪॥

Anḋʰaa log na jaan▫ee rahi▫o kabeeraa kook. ||84||

The people are blind - they do not know, although Kabir continues to shout at them. ||84||

ਕਬੀਰ ਸਤੀ ਪੁਕਾਰੈ ਚਿਹ ਚੜੀ ਸੁਨੁ ਹੋ ਬੀਰ ਮਸਾਨ ॥

Kabeer saṫee pukaaræ chih chaṛee sun ho beer masaan.

Kabir! The widow mounts the funeral pyre and cries out, “Listen, O brother funeral pyre.

ਲੋਗੁ ਸਬਾਇਆ ਚਲਿ ਗਇਓ ਹਮ ਤੁਮ ਕਾਮੁ ਨਿਦਾਨ ॥੮੫॥

Log sabaa▫i▫aa chal ga▫i▫o ham ṫum kaam niḋaan. ||85||

All people must depart in the end; it is only you and I”. ||85||

TOP OF PAGE