ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥

Ik▫oaⁿkaar saṫgur parsaaḋ.

One Universal Creator God. By The Grace Of The True Guru:

ਰਾਮਕਲੀ ਕੀ ਵਾਰ ਮਹਲਾ ੩ ॥

Raamkalee kee vaar mėhlaa 3.

Vaar Of Raamkalee, Third Mehl,

ਜੋਧੈ ਵੀਰੈ ਪੂਰਬਾਣੀ ਕੀ ਧੁਨੀ ॥

Joḋʰæ veeræ poorbaaṇee kee ḋʰunee.

To Be Sung To The Tune Of ’Jodha And Veera Poorbaanee’:

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥

Salok mėhlaa 3.

Shalok, Third Mehl:

ਸਤਿਗੁਰੁ ਸਹਜੈ ਦਾ ਖੇਤੁ ਹੈ ਜਿਸ ਨੋ ਲਾਏ ਭਾਉ ॥

Saṫgur sahjæ ḋaa kʰéṫ hæ jis no laa▫é bʰaa▫o.

The True Guru is the field of intuitive wisdom. One who is inspired to love Him,

ਨਾਉ ਬੀਜੇ ਨਾਉ ਉਗਵੈ ਨਾਮੇ ਰਹੈ ਸਮਾਇ ॥

Naa▫o beejé naa▫o ugvæ naamé rahæ samaa▫é.

plants the seed of the Name there. The Name sprouts up, and he remains absorbed in the Name.

ਹਉਮੈ ਏਹੋ ਬੀਜੁ ਹੈ ਸਹਸਾ ਗਇਆ ਵਿਲਾਇ ॥

Ha▫umæ ého beej hæ sahsaa ga▫i▫aa vilaa▫é.

But this egotism is the seed of skepticism; it has been uprooted.

ਨਾ ਕਿਛੁ ਬੀਜੇ ਨ ਉਗਵੈ ਜੋ ਬਖਸੇ ਸੋ ਖਾਇ ॥

Naa kichʰ beejé na ugvæ jo bakʰsé so kʰaa▫é.

It is not planted there, and it does not sprout; whatever God grants us, we eat.

ਅੰਭੈ ਸੇਤੀ ਅੰਭੁ ਰਲਿਆ ਬਹੁੜਿ ਨ ਨਿਕਸਿਆ ਜਾਇ ॥

Ambʰæ séṫee ambʰ rali▫aa bahuṛ na niksi▫aa jaa▫é.

When water mixes with water, it cannot be separated again.

ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਚਲਤੁ ਹੈ ਵੇਖਹੁ ਲੋਕਾ ਆਇ ॥

Naanak gurmukʰ chalaṫ hæ vékʰhu lokaa aa▫é.

O Nanak! The Gurmukh is wonderful; come, people, and see!

ਲੋਕੁ ਕਿ ਵੇਖੈ ਬਪੁੜਾ ਜਿਸ ਨੋ ਸੋਝੀ ਨਾਹਿ ॥

Lok kė vékʰæ bapuṛaa jis no sojʰee naahi.

But what can the poor people see? They do not understand.

ਜਿਸੁ ਵੇਖਾਲੇ ਸੋ ਵੇਖੈ ਜਿਸੁ ਵਸਿਆ ਮਨ ਮਾਹਿ ॥੧॥

Jis vékʰaalé so vékʰæ jis vasi▫aa man maahi. ||1||

He alone sees, whom the Lord causes to see; the Lord comes to dwell in his mind. ||1||

ਮਃ ੩ ॥

Mėhlaa 3.

Third Mehl:

ਮਨਮੁਖੁ ਦੁਖ ਕਾ ਖੇਤੁ ਹੈ ਦੁਖੁ ਬੀਜੇ ਦੁਖੁ ਖਾਇ ॥

Manmukʰ ḋukʰ kaa kʰéṫ hæ ḋukʰ beejé ḋukʰ kʰaa▫é.

The self-willed Manmukh is the field of sorrow and suffering. He plains sorrow, and eats sorrow.

ਦੁਖ ਵਿਚਿ ਜੰਮੈ ਦੁਖਿ ਮਰੈ ਹਉਮੈ ਕਰਤ ਵਿਹਾਇ ॥

Ḋukʰ vich jammæ ḋukʰ maræ ha▫umæ karaṫ vihaa▫é.

In sorrow he is born, and in sorrow he dies. Acting in egotism, his life passes away.

ਆਵਣੁ ਜਾਣੁ ਨ ਸੁਝਈ ਅੰਧਾ ਅੰਧੁ ਕਮਾਇ ॥

Aavaṇ jaaṇ na sujʰ▫ee anḋʰaa anḋʰ kamaa▫é.

He does not understand the coming and going of reincarnation; the blind man acts in blindness.

ਜੋ ਦੇਵੈ ਤਿਸੈ ਨ ਜਾਣਈ ਦਿਤੇ ਕਉ ਲਪਟਾਇ ॥

Jo ḋévæ ṫisæ na jaaṇ▫ee ḋiṫé ka▫o laptaa▫é.

He does not know the One who gives, but he is attached to what is given.

ਨਾਨਕ ਪੂਰਬਿ ਲਿਖਿਆ ਕਮਾਵਣਾ ਅਵਰੁ ਨ ਕਰਣਾ ਜਾਇ ॥੨॥

Naanak poorab likʰi▫aa kamaavaṇaa avar na karṇaa jaa▫é. ||2||

O Nanak! He acts according to his preordained destiny. He cannot do anything else. ||2||

ਮਃ ੩ ॥

Mėhlaa 3.

Third Mehl:

ਸਤਿਗੁਰਿ ਮਿਲਿਐ ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਜਿਸ ਨੋ ਆਪੇ ਮੇਲੇ ਸੋਇ ॥

Saṫgur mili▫æ saḋaa sukʰ jis no aapé mélé so▫é.

Meeting the True Guru, everlasting peace is obtained. He Himself leads us to meet Him.

ਸੁਖੈ ਏਹੁ ਬਿਬੇਕੁ ਹੈ ਅੰਤਰੁ ਨਿਰਮਲੁ ਹੋਇ ॥

Sukʰæ éhu bibék hæ anṫar nirmal ho▫é.

This is the true meaning of peace, that one becomes immaculate within oneself.

ਅਗਿਆਨ ਕਾ ਭ੍ਰਮੁ ਕਟੀਐ ਗਿਆਨੁ ਪਰਾਪਤਿ ਹੋਇ ॥

Agi▫aan kaa bʰaram katee▫æ gi▫aan paraapaṫ ho▫é.

The doubt of ignorance is eradicated, and spiritual wisdom is obtained.

ਨਾਨਕ ਏਕੋ ਨਦਰੀ ਆਇਆ ਜਹ ਦੇਖਾ ਤਹ ਸੋਇ ॥੩॥

Naanak éko naḋree aa▫i▫aa jah ḋékʰaa ṫah so▫é. ||3||

Nanak comes to gaze upon the One Lord alone; wherever he looks, there He is. ||3||

ਪਉੜੀ ॥

Pa▫oṛee.

Pauree:

ਸਚੈ ਤਖਤੁ ਰਚਾਇਆ ਬੈਸਣ ਕਉ ਜਾਂਈ ॥

Sachæ ṫakʰaṫ rachaa▫i▫aa bæsaṇ ka▫o jaaⁿ▫ee.

The True Lord created His throne, upon which He sits.

ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਆਪੇ ਆਪਿ ਹੈ ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਸੁਣਾਈ ॥

Sabʰ kichʰ aapé aap hæ gur sabaḋ suṇaa▫ee.

He Himself is everything; this is what the Word of the Guru’s Shabad says.

ਆਪੇ ਕੁਦਰਤਿ ਸਾਜੀਅਨੁ ਕਰਿ ਮਹਲ ਸਰਾਈ ॥

Aapé kuḋraṫ saajee▫an kar mahal saraa▫ee.

Through His almighty creative power, He created and fashioned the mansions and hotels.

ਚੰਦੁ ਸੂਰਜੁ ਦੁਇ ਚਾਨਣੇ ਪੂਰੀ ਬਣਤ ਬਣਾਈ ॥

Chanḋ sooraj ḋu▫é chaanṇé pooree baṇaṫ baṇaa▫ee.

He made the two lamps, the sun and the moon; He formed the perfect form.

ਆਪੇ ਵੇਖੈ ਸੁਣੇ ਆਪਿ ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਧਿਆਈ ॥੧॥

Aapé vékʰæ suṇé aap gur sabaḋ ḋʰi▫aa▫ee. ||1||

He Himself sees, and He Himself hears; meditate on the Word of the Guru’s Shabad. ||1||

ਵਾਹੁ ਵਾਹੁ ਸਚੇ ਪਾਤਿਸਾਹ ਤੂ ਸਚੀ ਨਾਈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

vaahu vaahu saché paaṫisaah ṫoo sachee naa▫ee. ||1|| rahaa▫o.

‘Waaho! Waaho!’ Hail, hail, O True King! True is Your Name. ||1||Pause||

ਸਲੋਕੁ ॥

Salok.

Shalok:

ਕਬੀਰ ਮਹਿਦੀ ਕਰਿ ਕੈ ਘਾਲਿਆ ਆਪੁ ਪੀਸਾਇ ਪੀਸਾਇ ॥

Kabeer mahiḋee kar kæ gʰaali▫aa aap peesaa▫é peesaa▫é.

Kabir! I ground myself into henna paste.

ਤੈ ਸਹ ਬਾਤ ਨ ਪੁਛੀਆ ਕਬਹੂ ਨ ਲਾਈ ਪਾਇ ॥੧॥

Ṫæ sah baaṫ na puchʰee▫aa kabhoo na laa▫ee paa▫é. ||1||

O my Husband Lord, You took no notice of me; You never applied me to Your feet. ||1||

ਮਃ ੩ ॥

Mėhlaa 3.

Third Mehl:

ਨਾਨਕ ਮਹਿਦੀ ਕਰਿ ਕੈ ਰਖਿਆ ਸੋ ਸਹੁ ਨਦਰਿ ਕਰੇਇ ॥

Naanak mahiḋee kar kæ rakʰi▫aa so saho naḋar karé▫i.

O Nanak! My Husband Lord keeps me like henna paste; He blesses me with His Glance of Grace.

ਆਪੇ ਪੀਸੈ ਆਪੇ ਘਸੈ ਆਪੇ ਹੀ ਲਾਇ ਲਏਇ ॥

Aapé peesæ aapé gʰasæ aapé hee laa▫é la▫é▫é.

He Himself grinds me, and He Himself rubs me; He Himself applies me to His feet.

ਇਹੁ ਪਿਰਮ ਪਿਆਲਾ ਖਸਮ ਕਾ ਜੈ ਭਾਵੈ ਤੈ ਦੇਇ ॥੨॥

Ih piram pi▫aalaa kʰasam kaa jæ bʰaavæ ṫæ ḋé▫é. ||2||

This is the cup of love of my Lord and Master; He gives it as He chooses. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

Pa▫oṛee.

Pauree:

ਵੇਕੀ ਸ੍ਰਿਸਟਿ ਉਪਾਈਅਨੁ ਸਭ ਹੁਕਮਿ ਆਵੈ ਜਾਇ ਸਮਾਹੀ ॥

vékee sarisat upaa▫ee▫an sabʰ hukam aavæ jaa▫é samaahee.

You created the world with its variety; by the Hukam of Your Command, it comes, goes, and merges again in You.

ਆਪੇ ਵੇਖਿ ਵਿਗਸਦਾ ਦੂਜਾ ਕੋ ਨਾਹੀ ॥

Aapé vékʰ vigsaḋaa ḋoojaa ko naahee.

You Yourself see, and blossom forth; there is no one else at all.

ਜਿਉ ਭਾਵੈ ਤਿਉ ਰਖੁ ਤੂ ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਬੁਝਾਹੀ ॥

Ji▫o bʰaavæ ṫi▫o rakʰ ṫoo gur sabaḋ bujʰaahee.

As it pleases You, You keep me. Through the Word of the Guru’s Shabad, I understand You.

ਸਭਨਾ ਤੇਰਾ ਜੋਰੁ ਹੈ ਜਿਉ ਭਾਵੈ ਤਿਵੈ ਚਲਾਹੀ ॥

Sabʰnaa ṫéraa jor hæ ji▫o bʰaavæ ṫivæ chalaahee.

You are the strength of all. As it pleases You, You lead us on.

ਤੁਧੁ ਜੇਵਡ ਮੈ ਨਾਹਿ ਕੋ ਕਿਸੁ ਆਖਿ ਸੁਣਾਈ ॥੨॥

Ṫuḋʰ jévad mæ naahi ko kis aakʰ suṇaa▫ee. ||2||

There is no other as great as You; unto whom should I speak and talk? ||2||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥

Salok mėhlaa 3.

Shalok, Third Mehl:

ਭਰਮਿ ਭੁਲਾਈ ਸਭੁ ਜਗੁ ਫਿਰੀ ਫਾਵੀ ਹੋਈ ਭਾਲਿ ॥

Bʰaram bʰulaa▫ee sabʰ jag firee faavee ho▫ee bʰaal.

Deluded by doubt, I wandered over the whole world. Searching, I became frustrated.

TOP OF PAGE