ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਸੁਣਹੁ ਸੰਤਹੁ ਸੋ ਸਿਖੁ ਸਨਮੁਖੁ ਹੋਏ ॥੨੧॥

Kahæ Naanak suṇhu sanṫahu so sikʰ sanmukʰ ho▫é. ||21||

Says Nanak, listen, O Saints: such a Sikh turns toward the Guru with sincere faith, and becomes Sunmukh. ||21||

ਜੇ ਕੋ ਗੁਰ ਤੇ ਵੇਮੁਖੁ ਹੋਵੈ ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਮੁਕਤਿ ਨ ਪਾਵੈ ॥

Jé ko gur ṫé væmukʰ hovæ bin saṫgur mukaṫ na paavæ.

One who turns away from the Guru, and becomes Baymukh - without the True Guru, he shall not find liberation.

ਪਾਵੈ ਮੁਕਤਿ ਨ ਹੋਰ ਥੈ ਕੋਈ ਪੁਛਹੁ ਬਿਬੇਕੀਆ ਜਾਏ ॥

Paavæ mukaṫ na hor ṫʰæ ko▫ee puchʰahu bibékee▫aa jaa▫é.

He shall not find liberation anywhere else either; go and ask the wise ones about this.

ਅਨੇਕ ਜੂਨੀ ਭਰਮਿ ਆਵੈ ਵਿਣੁ ਸਤਿਗੁਰ ਮੁਕਤਿ ਨ ਪਾਏ ॥

Anék joonee bʰaram aavæ viṇ saṫgur mukaṫ na paa▫é.

He shall wander through countless incarnations; without the True Guru, he shall not find liberation.

ਫਿਰਿ ਮੁਕਤਿ ਪਾਏ ਲਾਗਿ ਚਰਣੀ ਸਤਿਗੁਰੂ ਸਬਦੁ ਸੁਣਾਏ ॥

Fir mukaṫ paa▫é laag charṇee saṫguroo sabaḋ suṇaa▫é.

But liberation is attained, when one is attached to the feet of the True Guru, chanting the Word of the Shabad.

ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਵੀਚਾਰਿ ਦੇਖਹੁ ਵਿਣੁ ਸਤਿਗੁਰ ਮੁਕਤਿ ਨ ਪਾਏ ॥੨੨॥

Kahæ Naanak veechaar ḋékʰhu viṇ saṫgur mukaṫ na paa▫é. ||22||

Says Nanak, contemplate this and see that without the True Guru, there is no liberation. ||22||

ਆਵਹੁ ਸਿਖ ਸਤਿਗੁਰੂ ਕੇ ਪਿਆਰਿਹੋ ਗਾਵਹੁ ਸਚੀ ਬਾਣੀ ॥

Aavhu sikʰ saṫguroo ké pi▫aariho gaavhu sachee baṇee.

Come, O beloved Sikhs of the True Guru, and sing the True Word of His Bani.

ਬਾਣੀ ਤ ਗਾਵਹੁ ਗੁਰੂ ਕੇਰੀ ਬਾਣੀਆ ਸਿਰਿ ਬਾਣੀ ॥

Baṇee ṫa gaavhu guroo kéree baaṇee▫aa sir baṇee.

Sing the Guru’s Bani, the supreme Word of Words.

ਜਿਨ ਕਉ ਨਦਰਿ ਕਰਮੁ ਹੋਵੈ ਹਿਰਦੈ ਤਿਨਾ ਸਮਾਣੀ ॥

Jin ka▫o naḋar karam hovæ hirḋæ ṫinaa samaaṇee.

Those who are blessed by the Lord’s Glance of Grace - their hearts are imbued with this Bani.

ਪੀਵਹੁ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਸਦਾ ਰਹਹੁ ਹਰਿ ਰੰਗਿ ਜਪਿਹੁ ਸਾਰਿਗਪਾਣੀ ॥

Peevhu amriṫ saḋaa rahhu har rang japihu saarigpaaṇee.

drink this Ambrosial Nectar, and remain in the Lord’s Love forever; meditate on the Lord, the Sustainer of the world.

ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਸਦਾ ਗਾਵਹੁ ਏਹ ਸਚੀ ਬਾਣੀ ॥੨੩॥

Kahæ Naanak saḋaa gaavhu éh sachee baṇee. ||23||

Says Nanak, sing this True Bani forever. ||23||

ਸਤਿਗੁਰੂ ਬਿਨਾ ਹੋਰ ਕਚੀ ਹੈ ਬਾਣੀ ॥

Saṫguroo binaa hor kachee hæ baṇee.

Without the True Guru, other songs are false.

ਬਾਣੀ ਤ ਕਚੀ ਸਤਿਗੁਰੂ ਬਾਝਹੁ ਹੋਰ ਕਚੀ ਬਾਣੀ ॥

Baṇee ṫa kachee saṫguroo baajʰahu hor kachee baṇee.

The songs are false without the True Guru; all other songs are false.

ਕਹਦੇ ਕਚੇ ਸੁਣਦੇ ਕਚੇ ਕਚੀ ਆਖਿ ਵਖਾਣੀ ॥

Kahḋé kaché suṇḋé kaché kacheeⁿ aakʰ vakʰaaṇee.

The speakers are false, and the listeners are false; those who speak and recite are false.

ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਿਤ ਕਰਹਿ ਰਸਨਾ ਕਹਿਆ ਕਛੂ ਨ ਜਾਣੀ ॥

Har har niṫ karahi rasnaa kahi▫aa kachʰoo na jaaṇee.

They may continually chant, ’Har, Har’ with their tongues, but they do not know what they are saying.

ਚਿਤੁ ਜਿਨ ਕਾ ਹਿਰਿ ਲਇਆ ਮਾਇਆ ਬੋਲਨਿ ਪਏ ਰਵਾਣੀ ॥

Chiṫ jin kaa hir la▫i▫aa maa▫i▫aa bolan pa▫é ravaaṇee.

Their consciousness is lured by Maya; they are just reciting mechanically.

ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਸਤਿਗੁਰੂ ਬਾਝਹੁ ਹੋਰ ਕਚੀ ਬਾਣੀ ॥੨੪॥

Kahæ Naanak saṫguroo baajʰahu hor kachee baṇee. ||24||

Says Nanak, without the True Guru, other songs are false. ||24||

ਗੁਰ ਕਾ ਸਬਦੁ ਰਤੰਨੁ ਹੈ ਹੀਰੇ ਜਿਤੁ ਜੜਾਉ ॥

Gur kaa sabaḋ raṫann hæ heeré jiṫ jaṛaa▫o.

The Word of the Guru’s Shabad is a jewel, studded with diamonds.

ਸਬਦੁ ਰਤਨੁ ਜਿਤੁ ਮੰਨੁ ਲਾਗਾ ਏਹੁ ਹੋਆ ਸਮਾਉ ॥

Sabaḋ raṫan jiṫ man laagaa éhu ho▫aa samaa▫o.

The mind which is attached to this jewel, merges into the Shabad.

ਸਬਦ ਸੇਤੀ ਮਨੁ ਮਿਲਿਆ ਸਚੈ ਲਾਇਆ ਭਾਉ ॥

Sabaḋ séṫee man mili▫aa sachæ laa▫i▫aa bʰaa▫o.

One whose mind is attuned to the Shabad, enshrines love for the True Lord.

ਆਪੇ ਹੀਰਾ ਰਤਨੁ ਆਪੇ ਜਿਸ ਨੋ ਦੇਇ ਬੁਝਾਇ ॥

Aapé heeraa raṫan aapé jis no ḋé▫é bujʰaa▫é.

He Himself is the diamond, and He Himself is the jewel; one who is blessed, understands its value.

ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਸਬਦੁ ਰਤਨੁ ਹੈ ਹੀਰਾ ਜਿਤੁ ਜੜਾਉ ॥੨੫॥

Kahæ Naanak sabaḋ raṫan hæ heeraa jiṫ jaṛaa▫o. ||25||

Says Nanak, the Shabad is a jewel, studded with diamonds. ||25||

ਸਿਵ ਸਕਤਿ ਆਪਿ ਉਪਾਇ ਕੈ ਕਰਤਾ ਆਪੇ ਹੁਕਮੁ ਵਰਤਾਏ ॥

Siv sakaṫ aap upaa▫é kæ karṫaa aapé hukam varṫaa▫é.

He Himself created Shiva and Shakti, mind and matter; the Creator subjects them to His Command.

ਹੁਕਮੁ ਵਰਤਾਏ ਆਪਿ ਵੇਖੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਕਿਸੈ ਬੁਝਾਏ ॥

Hukam varṫaa▫é aap vékʰæ gurmukʰ kisæ bujʰaa▫é.

Enforcing His Order, He Himself sees all. How rare are those who, as Gurmukh, come to know Him.

ਤੋੜੇ ਬੰਧਨ ਹੋਵੈ ਮੁਕਤੁ ਸਬਦੁ ਮੰਨਿ ਵਸਾਏ ॥

Ṫoṛé banḋʰan hovæ mukaṫ sabaḋ man vasaa▫é.

They break their bonds, and attain liberation; they enshrine the Shabad within their minds.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਿਸ ਨੋ ਆਪਿ ਕਰੇ ਸੁ ਹੋਵੈ ਏਕਸ ਸਿਉ ਲਿਵ ਲਾਏ ॥

Gurmukʰ jis no aap karé so hovæ ékas si▫o liv laa▫é.

Those whom the Lord Himself makes Gurmukh, lovingly focus their consciousness on the One Lord.

ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਆਪਿ ਕਰਤਾ ਆਪੇ ਹੁਕਮੁ ਬੁਝਾਏ ॥੨੬॥

Kahæ Naanak aap karṫaa aapé hukam bujʰaa▫é. ||26||

Says Nanak, He Himself is the Creator; He Himself reveals the Hukam of His Command. ||26||

ਸਿਮ੍ਰਿਤਿ ਸਾਸਤ੍ਰ ਪੁੰਨ ਪਾਪ ਬੀਚਾਰਦੇ ਤਤੈ ਸਾਰ ਨ ਜਾਣੀ ॥

Simriṫ saasṫar punn paap beechaarḋé ṫaṫæ saar na jaaṇee.

The Smritis and the Shastras discriminate between good and evil, but they do not know the true essence of reality.

ਤਤੈ ਸਾਰ ਨ ਜਾਣੀ ਗੁਰੂ ਬਾਝਹੁ ਤਤੈ ਸਾਰ ਨ ਜਾਣੀ ॥

Ṫaṫæ saar na jaaṇee guroo baajʰahu ṫaṫæ saar na jaaṇee.

They do not know the true essence of reality without the Guru; they do not know the true essence of reality.

ਤਿਹੀ ਗੁਣੀ ਸੰਸਾਰੁ ਭ੍ਰਮਿ ਸੁਤਾ ਸੁਤਿਆ ਰੈਣਿ ਵਿਹਾਣੀ ॥

Ṫihee guṇee sansaar bʰaram suṫaa suṫi▫aa ræṇ vihaaṇee.

The world is asleep in the three modes and doubt; it passes the night of its life sleeping.

ਗੁਰ ਕਿਰਪਾ ਤੇ ਸੇ ਜਨ ਜਾਗੇ ਜਿਨਾ ਹਰਿ ਮਨਿ ਵਸਿਆ ਬੋਲਹਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਬਾਣੀ ॥

Gur kirpaa ṫé sé jan jaagé jinaa har man vasi▫aa bolėh amriṫ baṇee.

Those humble beings remain awake and aware, within whose minds, by Guru’s Grace, the Lord abides; they chant the Ambrosial Word of the Guru’s Bani.

ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਸੋ ਤਤੁ ਪਾਏ ਜਿਸ ਨੋ ਅਨਦਿਨੁ ਹਰਿ ਲਿਵ ਲਾਗੈ ਜਾਗਤ ਰੈਣਿ ਵਿਹਾਣੀ ॥੨੭॥

Kahæ Naanak so ṫaṫ paa▫é jis no an▫ḋin har liv laagæ jaagaṫ ræṇ vihaaṇee. ||27||

Says Nanak, they alone obtain the essence of reality, who night and day remain lovingly absorbed in the Lord; they pass the night of their life awake and aware. ||27||

ਮਾਤਾ ਕੇ ਉਦਰ ਮਹਿ ਪ੍ਰਤਿਪਾਲ ਕਰੇ ਸੋ ਕਿਉ ਮਨਹੁ ਵਿਸਾਰੀਐ ॥

Maaṫaa ké uḋar mėh parṫipaal karé so ki▫o manhu visaaree▫æ.

He nourished us in the mother’s womb; why forget Him from the mind?

ਮਨਹੁ ਕਿਉ ਵਿਸਾਰੀਐ ਏਵਡੁ ਦਾਤਾ ਜਿ ਅਗਨਿ ਮਹਿ ਆਹਾਰੁ ਪਹੁਚਾਵਏ ॥

Manhu ki▫o visaaree▫æ évad ḋaaṫaa jė agan mėh aahaar pahuchaava▫é.

Why forget from the mind such a Great Giver, who gave us sustenance in the fire of the womb?

ਓਸ ਨੋ ਕਿਹੁ ਪੋਹਿ ਨ ਸਕੀ ਜਿਸ ਨਉ ਆਪਣੀ ਲਿਵ ਲਾਵਏ ॥

Os no kihu pohi na sakee jis na▫o aapṇee liv laav▫é.

Nothing can harm one, whom the Lord inspires to embrace His Love.

TOP OF PAGE