ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਉਬਰੇ ਜਿ ਆਪਿ ਮੇਲੇ ਕਰਤਾਰਿ ॥੨॥

Naanak gurmukʰ ubré jė aap mélé karṫaar. ||2||

O Nanak! The Gurmukhs are saved; the Creator Lord unites them with Himself. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

Pa▫oṛee.

Pauree:

ਭਗਤ ਸਚੈ ਦਰਿ ਸੋਹਦੇ ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਰਹਾਏ ॥

Bʰagaṫ sachæ ḋar sohḋé sachæ sabaḋ rahaa▫é.

The devotees look beauteous in the True Court of the Lord; they abide in the True Word of the Shabad.

ਹਰਿ ਕੀ ਪ੍ਰੀਤਿ ਤਿਨ ਊਪਜੀ ਹਰਿ ਪ੍ਰੇਮ ਕਸਾਏ ॥

Har kee pareeṫ ṫin oopjee har parém kasaa▫é.

The Lord’s Love wells up in them; they are attracted by the Lord’s Love.

ਹਰਿ ਰੰਗਿ ਰਹਹਿ ਸਦਾ ਰੰਗਿ ਰਾਤੇ ਰਸਨਾ ਹਰਿ ਰਸੁ ਪਿਆਏ ॥

Har rang rahėh saḋaa rang raaṫé rasnaa har ras pi▫aa▫é.

They abide in the Lord’s Love, they remain imbued with the Lord’s Love forever, and with their tongues, they drink the sublime essence of the Lord.

ਸਫਲੁ ਜਨਮੁ ਜਿਨੑੀ ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਾਤਾ ਹਰਿ ਜੀਉ ਰਿਦੈ ਵਸਾਏ ॥

Safal janam jinĥee gurmukʰ jaaṫaa har jee▫o riḋæ vasaa▫é.

Fruitful are the lives of those Gurmukhs who recognize the Lord and enshrine Him in their hearts.

ਬਾਝੁ ਗੁਰੂ ਫਿਰੈ ਬਿਲਲਾਦੀ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਖੁਆਏ ॥੧੧॥

Baajʰ guroo firæ billaaḋee ḋoojæ bʰaa▫é kʰu▫aa▫é. ||11||

Without the Guru, they wander around crying out in misery; in the love of duality, they are ruined. ||11||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥

Salok mėhlaa 3.

Shalok, Third Mehl:

ਕਲਿਜੁਗ ਮਹਿ ਨਾਮੁ ਨਿਧਾਨੁ ਭਗਤੀ ਖਟਿਆ ਹਰਿ ਉਤਮ ਪਦੁ ਪਾਇਆ ॥

Kalijug mėh naam niḋʰaan bʰagṫee kʰati▫aa har uṫam paḋ paa▫i▫aa.

In the Dark Age of Kali Yuga, the devotees earn the treasure of the Naam, the Name of the Lord; they obtain the supreme-status of the Lord.

ਸਤਿਗੁਰ ਸੇਵਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਮਨਿ ਵਸਾਇਆ ਅਨਦਿਨੁ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇਆ ॥

Saṫgur sév har naam man vasaa▫i▫aa an▫ḋin naam ḋʰi▫aa▫i▫aa.

Serving the True Guru, they enshrine the Lord’s Name in their minds, and they meditate on the Naam, night and day.

ਵਿਚੇ ਗ੍ਰਿਹ ਗੁਰ ਬਚਨਿ ਉਦਾਸੀ ਹਉਮੈ ਮੋਹੁ ਜਲਾਇਆ ॥

viché garih gur bachan uḋaasee ha▫umæ moh jalaa▫i▫aa.

Within the home of their own selves, they remain unattached, through the Guru’s Teachings; they burn away egotism and emotional attachment.

ਆਪਿ ਤਰਿਆ ਕੁਲ ਜਗਤੁ ਤਰਾਇਆ ਧੰਨੁ ਜਣੇਦੀ ਮਾਇਆ ॥

Aap ṫari▫aa kul jagaṫ ṫaraa▫i▫aa ḋʰan jaṇéḋee maa▫i▫aa.

They save themselves, and they save the whole world. Blessed are the mothers who gave birth to them.

ਐਸਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੋਈ ਪਾਏ ਜਿਸੁ ਧੁਰਿ ਮਸਤਕਿ ਹਰਿ ਲਿਖਿ ਪਾਇਆ ॥

Æsaa saṫgur so▫ee paa▫é jis ḋʰur masṫak har likʰ paa▫i▫aa.

He alone finds such a True Guru, upon whose forehead the Lord inscribed such preordained destiny.

ਜਨ ਨਾਨਕ ਬਲਿਹਾਰੀ ਗੁਰ ਆਪਣੇ ਵਿਟਹੁ ਜਿਨਿ ਭ੍ਰਮਿ ਭੁਲਾ ਮਾਰਗਿ ਪਾਇਆ ॥੧॥

Jan Naanak balihaaree gur aapṇé vitahu jin bʰaram bʰulaa maarag paa▫i▫aa. ||1||

Servant Nanak is a sacrifice to his Guru; when he was wandering in doubt, He placed him on the Path. ||1||

ਮਃ ੩ ॥

Mėhlaa 3.

Third Mehl:

ਤ੍ਰੈ ਗੁਣ ਮਾਇਆ ਵੇਖਿ ਭੁਲੇ ਜਿਉ ਦੇਖਿ ਦੀਪਕਿ ਪਤੰਗ ਪਚਾਇਆ ॥

Ṫaræ guṇ maa▫i▫aa vékʰ bʰulé ji▫o ḋékʰ ḋeepak paṫang pachaa▫i▫aa.

Beholding Maya with her three dispositions, he goes astray; he is like the moth, which sees the flame, and is consumed.

ਪੰਡਿਤ ਭੁਲਿ ਭੁਲਿ ਮਾਇਆ ਵੇਖਹਿ ਦਿਖਾ ਕਿਨੈ ਕਿਹੁ ਆਣਿ ਚੜਾਇਆ ॥

Pandiṫ bʰul bʰul maa▫i▫aa vékʰėh ḋikʰaa kinæ kihu aaṇ chaṛaa▫i▫aa.

The mistaken, deluded Pandits gaze upon Maya, and watch to see whether anyone has offered them something.

ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਪੜਹਿ ਨਿਤ ਬਿਖਿਆ ਨਾਵਹੁ ਦਯਿ ਖੁਆਇਆ ॥

Ḋoojæ bʰaa▫é paṛėh niṫ bikʰi▫aa naavhu ḋa▫yi kʰu▫aa▫i▫aa.

In the love of duality, they read continually about sin, while the Lord has withheld His Name from them.

ਜੋਗੀ ਜੰਗਮ ਸੰਨਿਆਸੀ ਭੁਲੇ ਓਨੑਾ ਅਹੰਕਾਰੁ ਬਹੁ ਗਰਬੁ ਵਧਾਇਆ ॥

Jogee jangam sani▫aasee bʰulé onĥaa ahaⁿkaar baho garab vaḋʰaa▫i▫aa.

The Yogis, the wandering hermits and the Sannyasis have gone astray; their egotism and arrogance have increased greatly.

ਛਾਦਨੁ ਭੋਜਨੁ ਨ ਲੈਹੀ ਸਤ ਭਿਖਿਆ ਮਨਹਠਿ ਜਨਮੁ ਗਵਾਇਆ ॥

Chʰaaḋan bʰojan na læhee saṫ bʰikʰi▫aa manhatʰ janam gavaa▫i▫aa.

They do not accept the true donations of clothes and food, and their lives are ruined by their stubborn minds.

ਏਤੜਿਆ ਵਿਚਹੁ ਸੋ ਜਨੁ ਸਮਧਾ ਜਿਨਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇਆ ॥

Éṫ▫ṛi▫aa vichahu so jan samḋʰaa jin gurmukʰ naam ḋʰi▫aa▫i▫aa.

Among these, he alone is a man of poise, who, as Gurmukh, meditates on the Naam, the Name of the Lord.

ਜਨ ਨਾਨਕ ਕਿਸ ਨੋ ਆਖਿ ਸੁਣਾਈਐ ਜਾ ਕਰਦੇ ਸਭਿ ਕਰਾਇਆ ॥੨॥

Jan Naanak kis no aakʰ suṇaa▫ee▫æ jaa karḋé sabʰ karaa▫i▫aa. ||2||

Unto whom should servant Nanak speak and complain? All act as the Lord causes them to act. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

Pa▫oṛee.

Pauree:

ਮਾਇਆ ਮੋਹੁ ਪਰੇਤੁ ਹੈ ਕਾਮੁ ਕ੍ਰੋਧੁ ਅਹੰਕਾਰਾ ॥

Maa▫i▫aa moh paréṫ hæ kaam kroḋʰ ahaⁿkaaraa.

Emotional attachment to Maya, sexual desire, anger and egotism are demons.

ਏਹ ਜਮ ਕੀ ਸਿਰਕਾਰ ਹੈ ਏਨੑਾ ਉਪਰਿ ਜਮ ਕਾ ਡੰਡੁ ਕਰਾਰਾ ॥

Éh jam kee sirkaar hæ énĥaa upar jam kaa dand karaaraa.

Because of them, mortals are subject to death; above their heads hangs the heavy club of the Messenger of Death.

ਮਨਮੁਖ ਜਮ ਮਗਿ ਪਾਈਅਨੑਿ ਜਿਨੑ ਦੂਜਾ ਭਾਉ ਪਿਆਰਾ ॥

Manmukʰ jam mag paa▫ee▫aniĥ jinĥ ḋoojaa bʰaa▫o pi▫aaraa.

The self-willed Manmukhs, in love with duality, are led onto the path of Death.

ਜਮ ਪੁਰਿ ਬਧੇ ਮਾਰੀਅਨਿ ਕੋ ਸੁਣੈ ਨ ਪੂਕਾਰਾ ॥

Jam pur baḋʰé maaree▫an ko suṇæ na pookaaraa.

In the City of Death, they are tied up and beaten, and no one hears their cries.

ਜਿਸ ਨੋ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰੇ ਤਿਸੁ ਗੁਰੁ ਮਿਲੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਿਸਤਾਰਾ ॥੧੨॥

Jis no kirpaa karé ṫis gur milæ gurmukʰ nisṫaaraa. ||12||

One who is blessed by the Lord’s Grace meets the Guru; as Gurmukh, he is emancipated. ||12||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥

Salok mėhlaa 3.

Shalok, Third Mehl:

ਹਉਮੈ ਮਮਤਾ ਮੋਹਣੀ ਮਨਮੁਖਾ ਨੋ ਗਈ ਖਾਇ ॥

Ha▫umæ mamṫaa mohṇee manmukʰaa no ga▫ee kʰaa▫é.

By egotism and pride, the self-willed Manmukhs are enticed, and consumed.

ਜੋ ਮੋਹਿ ਦੂਜੈ ਚਿਤੁ ਲਾਇਦੇ ਤਿਨਾ ਵਿਆਪਿ ਰਹੀ ਲਪਟਾਇ ॥

Jo mohi ḋoojæ chiṫ laa▫iḋé ṫinaa vi▫aap rahee laptaa▫é.

Those who center their consciousness on duality are caught in it, and remain stuck.

ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਪਰਜਾਲੀਐ ਤਾ ਏਹ ਵਿਚਹੁ ਜਾਇ ॥

Gur kæ sabaḋ parjaalee▫æ ṫaa éh vichahu jaa▫é.

But when it is burnt away by the Word of the Guru’s Shabad, only then does it depart from within.

ਤਨੁ ਮਨੁ ਹੋਵੈ ਉਜਲਾ ਨਾਮੁ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਇ ॥

Ṫan man hovæ ujlaa naam vasæ man aa▫é.

The body and mind become radiant and bright, and the Naam, the Name of the Lord, comes to dwell within the mind.

ਨਾਨਕ ਮਾਇਆ ਕਾ ਮਾਰਣੁ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਹੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਾਇਆ ਜਾਇ ॥੧॥

Naanak maa▫i▫aa kaa maaraṇ har naam hæ gurmukʰ paa▫i▫aa jaa▫é. ||1||

O Nanak! The Lord’s Name is the antidote to Maya; the Gurmukh obtains it. ||1||

ਮਃ ੩ ॥

Mėhlaa 3.

Third Mehl:

ਇਹੁ ਮਨੁ ਕੇਤੜਿਆ ਜੁਗ ਭਰਮਿਆ ਥਿਰੁ ਰਹੈ ਨ ਆਵੈ ਜਾਇ ॥

Ih man kéṫ▫ṛi▫aa jug bʰarmi▫aa ṫʰir rahæ na aavæ jaa▫é.

This mind has wandered through so many ages; it has not remained stable - it continues coming and going.

ਹਰਿ ਭਾਣਾ ਤਾ ਭਰਮਾਇਅਨੁ ਕਰਿ ਪਰਪੰਚੁ ਖੇਲੁ ਉਪਾਇ ॥

Har bʰaaṇaa ṫaa bʰarmaa▫i▫an kar parpanch kʰél upaa▫é.

When it is pleasing to the Lord’s Will, then He causes the soul to wander; He has set the world-drama in motion.

ਜਾ ਹਰਿ ਬਖਸੇ ਤਾ ਗੁਰ ਮਿਲੈ ਅਸਥਿਰੁ ਰਹੈ ਸਮਾਇ ॥

Jaa har bakʰsé ṫaa gur milæ asṫʰir rahæ samaa▫é.

When the Lord forgives, then one meets the Guru, and becoming stable, he remains absorbed in the Lord.

TOP OF PAGE