ਹਰਿ ਸੁਖਦਾਤਾ ਮਨਿ ਵਸੈ ਹਉਮੈ ਜਾਇ ਗੁਮਾਨੁ ॥

Har sukʰ▫ḋaaṫa man vasæ ha▫umæ jaa▫é gumaan.

The Lord, the Giver of peace, shall dwell in your mind, and your egotism and pride shall depart.

ਨਾਨਕ ਨਦਰੀ ਪਾਈਐ ਤਾ ਅਨਦਿਨੁ ਲਾਗੈ ਧਿਆਨੁ ॥੨॥

Naanak naḋree paa▫ee▫æ ṫaa an▫ḋin laagæ ḋʰi▫aan. ||2||

O Nanak! When the Lord bestows His Glance of Grace, then, night and day, one centers his meditation on the Lord. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

Pa▫oṛee.

Pauree:

ਸਤੁ ਸੰਤੋਖੁ ਸਭੁ ਸਚੁ ਹੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਵਿਤਾ ॥

Saṫ sanṫokʰ sabʰ sach hæ gurmukʰ paviṫaa.

The Gurmukh is totally truthful, content and pure.

ਅੰਦਰਹੁ ਕਪਟੁ ਵਿਕਾਰੁ ਗਇਆ ਮਨੁ ਸਹਜੇ ਜਿਤਾ ॥

Anḋrahu kapat vikaar ga▫i▫aa man sėhjé jiṫaa.

Deception and wickedness have departed from within him, and he easily conquers his mind.

ਤਹ ਜੋਤਿ ਪ੍ਰਗਾਸੁ ਅਨੰਦ ਰਸੁ ਅਗਿਆਨੁ ਗਵਿਤਾ ॥

Ṫah joṫ pargaas anand ras agi▫aan gaviṫaa.

There, the Divine Light and the essence of bliss are manifest, and ignorance is eliminated.

ਅਨਦਿਨੁ ਹਰਿ ਕੇ ਗੁਣ ਰਵੈ ਗੁਣ ਪਰਗਟੁ ਕਿਤਾ ॥

An▫ḋin har ké guṇ ravæ guṇ pargat kiṫaa.

Night and day, he sings the Glorious Praises of the Lord, and manifests the excellence of the Lord.

ਸਭਨਾ ਦਾਤਾ ਏਕੁ ਹੈ ਇਕੋ ਹਰਿ ਮਿਤਾ ॥੯॥

Sabʰnaa ḋaaṫaa ék hæ iko har miṫaa. ||9||

The One Lord is the Giver of all; the Lord alone is our friend. ||9||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥

Salok mėhlaa 3.

Shalok, Third Mehl:

ਬ੍ਰਹਮੁ ਬਿੰਦੇ ਸੋ ਬ੍ਰਾਹਮਣੁ ਕਹੀਐ ਜਿ ਅਨਦਿਨੁ ਹਰਿ ਲਿਵ ਲਾਏ ॥

Barahm binḋé so baraahmaṇ kahee▫æ jė an▫ḋin har liv laa▫é.

One who understands God, who lovingly centers his mind on the Lord night and day, is called a Brahmin.

ਸਤਿਗੁਰ ਪੁਛੈ ਸਚੁ ਸੰਜਮੁ ਕਮਾਵੈ ਹਉਮੈ ਰੋਗੁ ਤਿਸੁ ਜਾਏ ॥

Saṫgur puchʰæ sach sanjam kamaavæ ha▫umæ rog ṫis jaa▫é.

Consulting the True Guru, he practices Truth and self-restraint, and he is rid of the disease of ego.

ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਵੈ ਗੁਣ ਸੰਗ੍ਰਹੈ ਜੋਤੀ ਜੋਤਿ ਮਿਲਾਏ ॥

Har guṇ gaavæ guṇ sangrahæ joṫee joṫ milaa▫é.

He sings the Glorious Praises of the Lord, and gathers in His Praises; his light is blended with the Light.

ਇਸੁ ਜੁਗ ਮਹਿ ਕੋ ਵਿਰਲਾ ਬ੍ਰਹਮ ਗਿਆਨੀ ਜਿ ਹਉਮੈ ਮੇਟਿ ਸਮਾਏ ॥

Is jug mėh ko virlaa barahm gi▫aanee jė ha▫umæ mét samaa▫é.

In this world, one who knows God is very rare; eradicating ego, he is absorbed in God.

ਨਾਨਕ ਤਿਸ ਨੋ ਮਿਲਿਆ ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਪਾਈਐ ਜਿ ਅਨਦਿਨੁ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਏ ॥੧॥

Naanak ṫis no mili▫aa saḋaa sukʰ paa▫ee▫æ jė an▫ḋin har naam ḋʰi▫aa▫é. ||1||

O Nanak! Meeting him, peace is obtained; night and day, he meditates on the Lord’s Name. ||1||

ਮਃ ੩ ॥

Mėhlaa 3.

Third Mehl:

ਅੰਤਰਿ ਕਪਟੁ ਮਨਮੁਖ ਅਗਿਆਨੀ ਰਸਨਾ ਝੂਠੁ ਬੋਲਾਇ ॥

Anṫar kapat manmukʰ agi▫aanee rasnaa jʰootʰ bolaa▫é.

Within the ignorant self-willed Manmukh is deception; with his tongue, he speaks lies.

ਕਪਟਿ ਕੀਤੈ ਹਰਿ ਪੁਰਖੁ ਨ ਭੀਜੈ ਨਿਤ ਵੇਖੈ ਸੁਣੈ ਸੁਭਾਇ ॥

Kapat keeṫæ har purakʰ na bʰeejæ niṫ vékʰæ suṇæ subʰaa▫é.

Practicing deception, he does not please the Lord God, who always sees and hears with natural ease.

ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਜਾਇ ਜਗੁ ਪਰਬੋਧੈ ਬਿਖੁ ਮਾਇਆ ਮੋਹ ਸੁਆਇ ॥

Ḋoojæ bʰaa▫é jaa▫é jag parboḋʰæ bikʰ maa▫i▫aa moh su▫aa▫é.

In the love of duality, he goes to instruct the world, but he is engrossed in the poison of Maya and attachment to pleasure.

ਇਤੁ ਕਮਾਣੈ ਸਦਾ ਦੁਖੁ ਪਾਵੈ ਜੰਮੈ ਮਰੈ ਫਿਰਿ ਆਵੈ ਜਾਇ ॥

Iṫ kamaaṇæ saḋaa ḋukʰ paavæ jammæ maræ fir aavæ jaa▫é.

By doing so, he suffers in constant pain; he is born and then dies, and comes and goes again and again.

ਸਹਸਾ ਮੂਲਿ ਨ ਚੁਕਈ ਵਿਚਿ ਵਿਸਟਾ ਪਚੈ ਪਚਾਇ ॥

Sahsaa mool na chuk▫ee vich vistaa pachæ pachaa▫é.

His doubts do not leave him at all, and he rots away in manure.

ਜਿਸ ਨੋ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰੇ ਮੇਰਾ ਸੁਆਮੀ ਤਿਸੁ ਗੁਰ ਕੀ ਸਿਖ ਸੁਣਾਇ ॥

Jis no kirpaa karé méraa su▫aamee ṫis gur kee sikʰ suṇaa▫é.

One, unto whom my Lord Master shows His Mercy, listens to the Guru’s Teachings.

ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਵੈ ਹਰਿ ਨਾਮੋ ਗਾਵੈ ਹਰਿ ਨਾਮੋ ਅੰਤਿ ਛਡਾਇ ॥੨॥

Har naam ḋʰi▫aavæ har naamo gaavæ har naamo anṫ chʰadaa▫é. ||2||

He meditates on the Lord’s Name, and sings the Lord’s Name; in the end, the Lord’s Name will deliver him. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

Pa▫oṛee.

Pauree:

ਜਿਨਾ ਹੁਕਮੁ ਮਨਾਇਓਨੁ ਤੇ ਪੂਰੇ ਸੰਸਾਰਿ ॥

Jinaa hukam manaa▫i▫on ṫé pooré sansaar.

Those who obey the Hukam of the Lord’s Command, are the perfect persons in the world.

ਸਾਹਿਬੁ ਸੇਵਨੑਿ ਆਪਣਾ ਪੂਰੈ ਸਬਦਿ ਵੀਚਾਰਿ ॥

Saahib sévniĥ aapṇaa pooræ sabaḋ veechaar.

They serve their Lord Master, and reflect upon the Perfect Word of the Shabad.

ਹਰਿ ਕੀ ਸੇਵਾ ਚਾਕਰੀ ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਪਿਆਰਿ ॥

Har kee sévaa chaakree sachæ sabaḋ pi▫aar.

They serve the Lord, and love the True Word of the Shabad.

ਹਰਿ ਕਾ ਮਹਲੁ ਤਿਨੑੀ ਪਾਇਆ ਜਿਨੑ ਹਉਮੈ ਵਿਚਹੁ ਮਾਰਿ ॥

Har kaa mahal ṫinĥee paa▫i▫aa jinĥ ha▫umæ vichahu maar.

They attain the Mansion of the Lord’s Presence, as they eradicate egotism from within.

ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਮਿਲਿ ਰਹੇ ਜਪਿ ਹਰਿ ਨਾਮਾ ਉਰ ਧਾਰਿ ॥੧੦॥

Naanak gurmukʰ mil rahé jap har naamaa ur ḋʰaar. ||10||

O Nanak! The Gurmukhs remain united with Him, chanting the Name of the Lord, and enshrining it within their hearts. ||10||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥

Salok mėhlaa 3.

Shalok, Third Mehl:

ਗੁਰਮੁਖਿ ਧਿਆਨ ਸਹਜ ਧੁਨਿ ਉਪਜੈ ਸਚਿ ਨਾਮਿ ਚਿਤੁ ਲਾਇਆ ॥

Gurmukʰ ḋʰi▫aan sahj ḋʰun upjæ sach naam chiṫ laa▫i▫aa.

The Gurmukh meditates on the Lord; the celestial sound-current resounds within him, and he focuses his consciousness on the True Name.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਅਨਦਿਨੁ ਰਹੈ ਰੰਗਿ ਰਾਤਾ ਹਰਿ ਕਾ ਨਾਮੁ ਮਨਿ ਭਾਇਆ ॥

Gurmukʰ an▫ḋin rahæ rang raaṫaa har kaa naam man bʰaa▫i▫aa.

The Gurmukh remains imbued with the Lord’s Love, night and day; his mind is pleased with the Name of the Lord.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਰਿ ਵੇਖਹਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਰਿ ਬੋਲਹਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਰਿ ਸਹਜਿ ਰੰਗੁ ਲਾਇਆ ॥

Gurmukʰ har vékʰėh gurmukʰ har bolėh gurmukʰ har sahj rang laa▫i▫aa.

The Gurmukh beholds the Lord, the Gurmukh speaks of the Lord, and the Gurmukh naturally loves the Lord.

ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਗਿਆਨੁ ਪਰਾਪਤਿ ਹੋਵੈ ਤਿਮਰ ਅਗਿਆਨੁ ਅਧੇਰੁ ਚੁਕਾਇਆ ॥

Naanak gurmukʰ gi▫aan paraapaṫ hovæ ṫimar agi▫aan aḋʰér chukaa▫i▫aa.

O Nanak! The Gurmukh attains spiritual wisdom, and the pitch-black darkness of ignorance is dispelled.

ਜਿਸ ਨੋ ਕਰਮੁ ਹੋਵੈ ਧੁਰਿ ਪੂਰਾ ਤਿਨਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇਆ ॥੧॥

Jis no karam hovæ ḋʰur pooraa ṫin gurmukʰ har naam ḋʰi▫aa▫i▫aa. ||1||

One who is blessed by the Perfect Lord’s Grace - as Gurmukh, he meditates on the Lord’s Name. ||1||

ਮਃ ੩ ॥

Mėhlaa 3.

Third Mehl:

ਸਤਿਗੁਰੁ ਜਿਨਾ ਨ ਸੇਵਿਓ ਸਬਦਿ ਨ ਲਗੋ ਪਿਆਰੁ ॥

Saṫgur jinaa na sévi▫o sabaḋ na lago pi▫aar.

Those who do not serve the True Guru do not embrace love for the Word of the Shabad.

ਸਹਜੇ ਨਾਮੁ ਨ ਧਿਆਇਆ ਕਿਤੁ ਆਇਆ ਸੰਸਾਰਿ ॥

Sėhjé naam na ḋʰi▫aa▫i▫aa kiṫ aa▫i▫aa sansaar.

They do not meditate on the Celestial Naam, the Name of the Lord - why did they even bother to come into the world?

ਫਿਰਿ ਫਿਰਿ ਜੂਨੀ ਪਾਈਐ ਵਿਸਟਾ ਸਦਾ ਖੁਆਰੁ ॥

Fir fir joonee paa▫ee▫æ vistaa saḋaa kʰu▫aar.

Time and time again, they are reincarnated, and they rot away forever in manure.

ਕੂੜੈ ਲਾਲਚਿ ਲਗਿਆ ਨਾ ਉਰਵਾਰੁ ਨ ਪਾਰੁ ॥

Kooṛæ laalach lagi▫aa naa urvaar na paar.

They are attached to false greed; they are not on this shore, nor on the one beyond.

TOP OF PAGE