ਇਹੁ ਜੀਉ ਸਦਾ ਮੁਕਤੁ ਹੈ ਸਹਜੇ ਰਹਿਆ ਸਮਾਇ ॥੨॥

Ih jee▫o saḋaa mukaṫ hæ sėhjé rahi▫aa samaa▫é. ||2||

Then, this soul is liberated forever, and it remains absorbed in celestial bliss. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

Pa▫oṛee.

Pauree:

ਪ੍ਰਭਿ ਸੰਸਾਰੁ ਉਪਾਇ ਕੈ ਵਸਿ ਆਪਣੈ ਕੀਤਾ ॥

Parabʰ sansaar upaa▫é kæ vas aapṇæ keeṫaa.

God created the Universe, and He keeps it under His power.

ਗਣਤੈ ਪ੍ਰਭੂ ਨ ਪਾਈਐ ਦੂਜੈ ਭਰਮੀਤਾ ॥

Gaṇṫæ parabʰoo na paa▫ee▫æ ḋoojæ bʰarmeeṫaa.

God cannot be obtained by counting; the mortal wanders in doubt.

ਸਤਿਗੁਰ ਮਿਲਿਐ ਜੀਵਤੁ ਮਰੈ ਬੁਝਿ ਸਚਿ ਸਮੀਤਾ ॥

Saṫgur mili▫æ jeevaṫ maræ bujʰ sach sameeṫaa.

Meeting the True Guru, one remains dead while still alive; understanding Him, he is absorbed in the Truth.

ਸਬਦੇ ਹਉਮੈ ਖੋਈਐ ਹਰਿ ਮੇਲਿ ਮਿਲੀਤਾ ॥

Sabḋé ha▫umæ kʰo▫ee▫æ har mél mileeṫaa.

Through the Word of the Shabad, egotism is eradicated, and one is united in the Lord’s Union.

ਸਭ ਕਿਛੁ ਜਾਣੈ ਕਰੇ ਆਪਿ ਆਪੇ ਵਿਗਸੀਤਾ ॥੪॥

Sabʰ kichʰ jaaṇæ karé aap aapé vigseeṫaa. ||4||

He knows everything, and Himself does everything; beholding His Creation, He rejoices. ||4||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥

Salok mėhlaa 3.

Shalok, Third Mehl:

ਸਤਿਗੁਰ ਸਿਉ ਚਿਤੁ ਨ ਲਾਇਓ ਨਾਮੁ ਨ ਵਸਿਓ ਮਨਿ ਆਇ ॥

Saṫgur si▫o chiṫ na laa▫i▫o naam na vasi▫o man aa▫é.

One who has not focused his consciousness on the True Guru, and into whose mind the Naam does not come -

ਧ੍ਰਿਗੁ ਇਵੇਹਾ ਜੀਵਿਆ ਕਿਆ ਜੁਗ ਮਹਿ ਪਾਇਆ ਆਇ ॥

Ḋʰarig ivéhaa jeevi▫aa ki▫aa jug mėh paa▫i▫aa aa▫é.

cursed is such a life. What has he gained by coming into the world?

ਮਾਇਆ ਖੋਟੀ ਰਾਸਿ ਹੈ ਏਕ ਚਸੇ ਮਹਿ ਪਾਜੁ ਲਹਿ ਜਾਇ ॥

Maa▫i▫aa kʰotee raas hæ ék chasé mėh paaj lėh jaa▫é.

Maya is a false capital; in an instant, its false covering falls off.

ਹਥਹੁ ਛੁੜਕੀ ਤਨੁ ਸਿਆਹੁ ਹੋਇ ਬਦਨੁ ਜਾਇ ਕੁਮਲਾਇ ॥

Haṫʰahu chʰuṛkee ṫan si▫aahu ho▫é baḋan jaa▫é kumlaa▫é.

When it slips from his hand, his body turns black, and his face withers away.

ਜਿਨ ਸਤਿਗੁਰ ਸਿਉ ਚਿਤੁ ਲਾਇਆ ਤਿਨੑ ਸੁਖੁ ਵਸਿਆ ਮਨਿ ਆਇ ॥

Jin saṫgur si▫o chiṫ laa▫i▫aa ṫinĥ sukʰ vasi▫aa man aa▫é.

Those who focus their consciousness on the True Guru - peace comes to abide in their minds.

ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਵਹਿ ਰੰਗ ਸਿਉ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਰਹੇ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥

Har naam ḋʰi▫aavahi rang si▫o har naam rahé liv laa▫é.

They meditate on the Name of the Lord with love; they are lovingly attuned to the Name of the Lord.

ਨਾਨਕ ਸਤਿਗੁਰ ਸੋ ਧਨੁ ਸਉਪਿਆ ਜਿ ਜੀਅ ਮਹਿ ਰਹਿਆ ਸਮਾਇ ॥

Naanak saṫgur so ḋʰan sa▫upi▫aa jė jee▫a mėh rahi▫aa samaa▫é.

O Nanak! The True Guru has bestowed upon them the wealth, which remains contained within their hearts.

ਰੰਗੁ ਤਿਸੈ ਕਉ ਅਗਲਾ ਵੰਨੀ ਚੜੈ ਚੜਾਇ ॥੧॥

Rang ṫisæ ka▫o aglaa vannee chaṛæ chaṛaa▫é. ||1||

They are imbued with supreme love; its color increases day by day. ||1||

ਮਃ ੩ ॥

Mėhlaa 3.

Third Mehl:

ਮਾਇਆ ਹੋਈ ਨਾਗਨੀ ਜਗਤਿ ਰਹੀ ਲਪਟਾਇ ॥

Maa▫i▫aa ho▫ee naagnee jagaṫ rahee laptaa▫é.

Maya is a serpent, clinging to the world.

ਇਸ ਕੀ ਸੇਵਾ ਜੋ ਕਰੇ ਤਿਸ ਹੀ ਕਉ ਫਿਰਿ ਖਾਇ ॥

Is kee sévaa jo karé ṫis hee ka▫o fir kʰaa▫é.

Whoever serves her, she ultimately devours.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਕੋਈ ਗਾਰੜੂ ਤਿਨਿ ਮਲਿ ਦਲਿ ਲਾਈ ਪਾਇ ॥

Gurmukʰ ko▫ee gaarṛoo ṫin mal ḋal laa▫ee paa▫é.

The Gurmukh is a snake-charmer; he has trampled her and thrown her down, and crushed her underfoot.

ਨਾਨਕ ਸੇਈ ਉਬਰੇ ਜਿ ਸਚਿ ਰਹੇ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥੨॥

Naanak sé▫ee ubré jė sach rahé liv laa▫é. ||2||

O Nanak! They alone are saved, who remain lovingly absorbed in the True Lord. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

Pa▫oṛee.

Pauree:

ਢਾਢੀ ਕਰੇ ਪੁਕਾਰ ਪ੍ਰਭੂ ਸੁਣਾਇਸੀ ॥

Dʰaadʰee karé pukaar parabʰoo suṇaa▫isee.

The minstrel cries out, and God hears him.

ਅੰਦਰਿ ਧੀਰਕ ਹੋਇ ਪੂਰਾ ਪਾਇਸੀ ॥

Anḋar ḋʰeerak ho▫é pooraa paa▫isee.

He is comforted within his mind, and he obtains the Perfect Lord.

ਜੋ ਧੁਰਿ ਲਿਖਿਆ ਲੇਖੁ ਸੇ ਕਰਮ ਕਮਾਇਸੀ ॥

Jo ḋʰur likʰi▫aa lékʰ sé karam kamaa▫isee.

Whatever destiny is preordained by the Lord, those are the deeds he does.

ਜਾ ਹੋਵੈ ਖਸਮੁ ਦਇਆਲੁ ਤਾ ਮਹਲੁ ਘਰੁ ਪਾਇਸੀ ॥

Jaa hovæ kʰasam ḋa▫i▫aal ṫaa mahal gʰar paa▫isee.

When the Lord and Master becomes Merciful, then one obtains the Mansion of the Lord’s Presence as his home.

ਸੋ ਪ੍ਰਭੁ ਮੇਰਾ ਅਤਿ ਵਡਾ ਗੁਰਮੁਖਿ ਮੇਲਾਇਸੀ ॥੫॥

So parabʰ méraa aṫ vadaa gurmukʰ mélaa▫isee. ||5||

That God of mine is so very great; as Gurmukh, I have met Him. ||5||

ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥

Salok mėhlaa 3.

Shalok, Third Mehl:

ਸਭਨਾ ਕਾ ਸਹੁ ਏਕੁ ਹੈ ਸਦ ਹੀ ਰਹੈ ਹਜੂਰਿ ॥

Sabʰnaa kaa saho ék hæ saḋ hee rahæ hajoor.

There is One Lord God of all; He remains ever-present.

ਨਾਨਕ ਹੁਕਮੁ ਨ ਮੰਨਈ ਤਾ ਘਰ ਹੀ ਅੰਦਰਿ ਦੂਰਿ ॥

Naanak hukam na mann▫ee ṫaa gʰar hee anḋar ḋoor.

O Nanak! If one does not obey the Hukam of the Lord’s Command, then within one’s own home, the Lord seems far away.

ਹੁਕਮੁ ਭੀ ਤਿਨੑਾ ਮਨਾਇਸੀ ਜਿਨੑ ਕਉ ਨਦਰਿ ਕਰੇਇ ॥

Hukam bʰee ṫinĥaa manaa▫isee jinĥ ka▫o naḋar karé▫i.

They alone obey the Lord’s Command, upon whom He casts His Glance of Grace.

ਹੁਕਮੁ ਮੰਨਿ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ਪ੍ਰੇਮ ਸੁਹਾਗਣਿ ਹੋਇ ॥੧॥

Hukam man sukʰ paa▫i▫aa parém suhaagaṇ ho▫é. ||1||

Obeying His Command, one obtains peace, and becomes the happy, loving soul-bride. ||1||

ਮਃ ੩ ॥

Mėhlaa 3.

Third Mehl:

ਰੈਣਿ ਸਬਾਈ ਜਲਿ ਮੁਈ ਕੰਤ ਨ ਲਾਇਓ ਭਾਉ ॥

Ræṇ sabaa▫ee jal mu▫ee kanṫ na laa▫i▫o bʰaa▫o.

She who does not love her Husband Lord, burns and wastes away all through the night of her life.

ਨਾਨਕ ਸੁਖਿ ਵਸਨਿ ਸੋੁਹਾਗਣੀ ਜਿਨੑ ਪਿਆਰਾ ਪੁਰਖੁ ਹਰਿ ਰਾਉ ॥੨॥

Naanak sukʰ vasan sohaagaṇee jinĥ pi▫aaraa purakʰ har raa▫o. ||2||

O Nanak! The soul-brides dwell in peace; they have the Lord, their King, as their Husband. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

Pa▫oṛee.

Pauree:

ਸਭੁ ਜਗੁ ਫਿਰਿ ਮੈ ਦੇਖਿਆ ਹਰਿ ਇਕੋ ਦਾਤਾ ॥

Sabʰ jag fir mæ ḋékʰi▫aa har iko ḋaaṫaa.

Roaming over the entire world, I have seen that the Lord is the only Giver.

ਉਪਾਇ ਕਿਤੈ ਨ ਪਾਈਐ ਹਰਿ ਕਰਮ ਬਿਧਾਤਾ ॥

Upaa▫é kiṫæ na paa▫ee▫æ har karam biḋʰaaṫaa.

The Lord cannot be obtained by any device at all; He is the Architect of Karma.

ਗੁਰ ਸਬਦੀ ਹਰਿ ਮਨਿ ਵਸੈ ਹਰਿ ਸਹਜੇ ਜਾਤਾ ॥

Gur sabḋee har man vasæ har sėhjé jaaṫaa.

Through the Word of the Guru’s Shabad, the Lord comes to dwell in the mind, and the Lord is easily revealed within.

ਅੰਦਰਹੁ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਅਗਨਿ ਬੁਝੀ ਹਰਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਸਰਿ ਨਾਤਾ ॥

Anḋrahu ṫarisnaa agan bujʰee har amriṫ sar naaṫaa.

The fire of desire within is quenched, and one bathes in the Lord’s Pool of Ambrosial Nectar.

ਵਡੀ ਵਡਿਆਈ ਵਡੇ ਕੀ ਗੁਰਮੁਖਿ ਬੋਲਾਤਾ ॥੬॥

vadee vadi▫aa▫ee vadé kee gurmukʰ bolaaṫaa. ||6||

The great greatness of the great Lord God - the Gurmukh speaks of this. ||6||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥

Salok mėhlaa 3.

Shalok, Third Mehl:

ਕਾਇਆ ਹੰਸ ਕਿਆ ਪ੍ਰੀਤਿ ਹੈ ਜਿ ਪਇਆ ਹੀ ਛਡਿ ਜਾਇ ॥

Kaa▫i▫aa hans ki▫aa pareeṫ hæ jė pa▫i▫aa hee chʰad jaa▫é.

What love is this between the body and soul, which ends when the body falls?

ਏਸ ਨੋ ਕੂੜੁ ਬੋਲਿ ਕਿ ਖਵਾਲੀਐ ਜਿ ਚਲਦਿਆ ਨਾਲਿ ਨ ਜਾਇ ॥

És no kooṛ bol kė kʰavaalee▫æ jė chalḋi▫aa naal na jaa▫é.

Why feed it by telling lies? When you leave, it does not go with you.

TOP OF PAGE