ਜਿਉ ਜਿਉ ਭਗਤਿ ਕਬੀਰ ਕੀ ਤਿਉ ਤਿਉ ਰਾਮ ਨਿਵਾਸ ॥੧੪੧॥

Ji▫o ji▫o bʰagaṫ Kabeer kee ṫi▫o ṫi▫o raam nivaas. ||141||

The more Kabir worships Him, the more the Lord abides within his mind. ||141||

ਕਬੀਰ ਗਹਗਚਿ ਪਰਿਓ ਕੁਟੰਬ ਕੈ ਕਾਂਠੈ ਰਹਿ ਗਇਓ ਰਾਮੁ ॥

Kabeer gahgach pari▫o kutamb kæ kaaⁿtʰæ rėh ga▫i▫o raam.

Kabir! The mortal has fallen into the grip of family life, and the Lord has been set aside.

ਆਇ ਪਰੇ ਧਰਮ ਰਾਇ ਕੇ ਬੀਚਹਿ ਧੂਮਾ ਧਾਮ ॥੧੪੨॥

Aa▫é paré ḋʰaram raa▫é ké beechėh ḋʰoomaa ḋʰaam. ||142||

The messengers of the Righteous Judge of Dharma descend upon the mortal, in the midst of all his pomp and ceremony. ||142||

ਕਬੀਰ ਸਾਕਤ ਤੇ ਸੂਕਰ ਭਲਾ ਰਾਖੈ ਆਛਾ ਗਾਉ ॥

Kabeer saakaṫ ṫé sookar bʰalaa raakʰæ aachʰaa gaa▫o.

Kabir! Even a pig is better than the faithless cynic; at least the pig keeps the village clean.

ਉਹੁ ਸਾਕਤੁ ਬਪੁਰਾ ਮਰਿ ਗਇਆ ਕੋਇ ਨ ਲੈਹੈ ਨਾਉ ॥੧੪੩॥

Uho saakaṫ bapuraa mar ga▫i▫aa ko▫é na læhæ naa▫o. ||143||

When the wretched, faithless cynic dies, no one even mentions his name. ||143||

ਕਬੀਰ ਕਉਡੀ ਕਉਡੀ ਜੋਰਿ ਕੈ ਜੋਰੇ ਲਾਖ ਕਰੋਰਿ ॥

Kabeer ka▫udee ka▫udee jor kæ joré laakʰ karor.

Kabir! The mortal gathers wealth, shell by shell, accumulating thousands and millions.

ਚਲਤੀ ਬਾਰ ਨ ਕਛੁ ਮਿਲਿਓ ਲਈ ਲੰਗੋਟੀ ਤੋਰਿ ॥੧੪੪॥

Chalṫee baar na kachʰ mili▫o la▫ee langotee ṫor. ||144||

But when the time of his departure comes, he takes nothing at all with him. He is even stripped of his loin-cloth. ||144||

ਕਬੀਰ ਬੈਸਨੋ ਹੂਆ ਤ ਕਿਆ ਭਇਆ ਮਾਲਾ ਮੇਲੀਂ ਚਾਰਿ ॥

Kabeer bæsno hoo▫aa ṫa ki▫aa bʰa▫i▫aa maalaa méleeⁿ chaar.

Kabir! What good is it to become a devotee of Vishnu, and wear four malas?

ਬਾਹਰਿ ਕੰਚਨੁ ਬਾਰਹਾ ਭੀਤਰਿ ਭਰੀ ਭੰਗਾਰ ॥੧੪੫॥

Baahar kanchan baar▫haa bʰeeṫar bʰaree bʰangaar. ||145||

On the outside, he may look like pure gold, but on the inside, he is stuffed with dust. ||145||

ਕਬੀਰ ਰੋੜਾ ਹੋਇ ਰਹੁ ਬਾਟ ਕਾ ਤਜਿ ਮਨ ਕਾ ਅਭਿਮਾਨੁ ॥

Kabeer roṛaa ho▫é rahu baat kaa ṫaj man kaa abʰimaan.

Kabir! Let yourself be a pebble on the path; abandon your egotistical pride.

ਐਸਾ ਕੋਈ ਦਾਸੁ ਹੋਇ ਤਾਹਿ ਮਿਲੈ ਭਗਵਾਨੁ ॥੧੪੬॥

Æsaa ko▫ee ḋaas ho▫é ṫaahi milæ bʰagvaan. ||146||

Such a humble slave shall meet the Lord God. ||146||

ਕਬੀਰ ਰੋੜਾ ਹੂਆ ਤ ਕਿਆ ਭਇਆ ਪੰਥੀ ਕਉ ਦੁਖੁ ਦੇਇ ॥

Kabeer roṛaa hoo▫aa ṫa ki▫aa bʰa▫i▫aa panṫʰee ka▫o ḋukʰ ḋé▫é.

Kabir! What good would it be, to be a pebble? It would only hurt the traveler on the path.

ਐਸਾ ਤੇਰਾ ਦਾਸੁ ਹੈ ਜਿਉ ਧਰਨੀ ਮਹਿ ਖੇਹ ॥੧੪੭॥

Æsaa ṫéraa ḋaas hæ ji▫o ḋʰarnee mėh kʰéh. ||147||

Your slave, O Lord, is like the dust of the earth. ||147||

ਕਬੀਰ ਖੇਹ ਹੂਈ ਤਉ ਕਿਆ ਭਇਆ ਜਉ ਉਡਿ ਲਾਗੈ ਅੰਗ ॥

Kabeer kʰéh hoo▫ee ṫa▫o ki▫aa bʰa▫i▫aa ja▫o ud laagæ ang.

Kabir! What then, if one could become dust? It is blown up by the wind, and sticks to the body.

ਹਰਿ ਜਨੁ ਐਸਾ ਚਾਹੀਐ ਜਿਉ ਪਾਨੀ ਸਰਬੰਗ ॥੧੪੮॥

Har jan æsaa chaahee▫æ ji▫o paanee sarbang. ||148||

The humble servant of the Lord should be like water, which cleans everything. ||148||

ਕਬੀਰ ਪਾਨੀ ਹੂਆ ਤ ਕਿਆ ਭਇਆ ਸੀਰਾ ਤਾਤਾ ਹੋਇ ॥

Kabeer paanee hoo▫aa ṫa ki▫aa bʰa▫i▫aa seeraa ṫaaṫaa ho▫é.

Kabir! What then, if one could become water? It becomes cold, then hot.

ਹਰਿ ਜਨੁ ਐਸਾ ਚਾਹੀਐ ਜੈਸਾ ਹਰਿ ਹੀ ਹੋਇ ॥੧੪੯॥

Har jan æsaa chaahee▫æ jæsaa har hee ho▫é. ||149||

The humble servant of the Lord should be just like the Lord. ||149||

ਊਚ ਭਵਨ ਕਨਕਾਮਨੀ ਸਿਖਰਿ ਧਜਾ ਫਹਰਾਇ ॥

Ooch bʰavan kankaamnee sikʰar ḋʰajaa fėhraa▫é.

The banners wave above the lofty mansions, filled with gold and beautiful women.

ਤਾ ਤੇ ਭਲੀ ਮਧੂਕਰੀ ਸੰਤਸੰਗਿ ਗੁਨ ਗਾਇ ॥੧੫੦॥

Ṫaa ṫé bʰalee maḋʰookree saṫsang gun gaa▫é. ||150||

But better than these is dry bread, if one sings the Glorious Praises of the Lord in the Society of the Saints. ||150||

ਕਬੀਰ ਪਾਟਨ ਤੇ ਊਜਰੁ ਭਲਾ ਰਾਮ ਭਗਤ ਜਿਹ ਠਾਇ ॥

Kabeer paatan ṫé oojar bʰalaa raam bʰagaṫ jih tʰaa▫é.

Kabir! The wilderness is better than a city, if the Lord’s devotees live there.

ਰਾਮ ਸਨੇਹੀ ਬਾਹਰਾ ਜਮ ਪੁਰੁ ਮੇਰੇ ਭਾਂਇ ॥੧੫੧॥

Raam sanéhee baahraa jam pur méré bʰaaⁿ▫é. ||151||

Without my Beloved Lord, it is like the City of Death for me. ||151||

ਕਬੀਰ ਗੰਗ ਜਮੁਨ ਕੇ ਅੰਤਰੇ ਸਹਜ ਸੁੰਨ ਕੇ ਘਾਟ ॥

Kabeer gang jamun ké anṫré sahj sunn ké gʰaat.

Kabir! Between the Ganges and Jamuna Rivers, on the shore of Celestial Silence,

ਤਹਾ ਕਬੀਰੈ ਮਟੁ ਕੀਆ ਖੋਜਤ ਮੁਨਿ ਜਨ ਬਾਟ ॥੧੫੨॥

Ṫahaa kabeeræ mat kee▫aa kʰojaṫ mun jan baat. ||152||

there, Kabir has made his home. The silent sages and the humble servants of the Lord search for the way to get there. ||152||

ਕਬੀਰ ਜੈਸੀ ਉਪਜੀ ਪੇਡ ਤੇ ਜਉ ਤੈਸੀ ਨਿਬਹੈ ਓੜਿ ॥

Kabeer jæsee upjee péd ṫé ja▫o ṫæsee nibhæ oṛ.

Kabir! If the mortal continues to love the Lord in the end, as he pledged in the beginning,

ਹੀਰਾ ਕਿਸ ਕਾ ਬਾਪੁਰਾ ਪੁਜਹਿ ਨ ਰਤਨ ਕਰੋੜਿ ॥੧੫੩॥

Heeraa kis kaa baapuraa pujėh na raṫan karoṛ. ||153||

no poor diamond, not even millions of jewels, can equal him. ||153||

ਕਬੀਰਾ ਏਕੁ ਅਚੰਭਉ ਦੇਖਿਓ ਹੀਰਾ ਹਾਟ ਬਿਕਾਇ ॥

Kabeeraa ék achambʰa▫o ḋékʰi▫o heeraa haat bikaa▫é.

Kabir! I saw a strange and wonderful thing. A jewel was being sold in a store.

ਬਨਜਨਹਾਰੇ ਬਾਹਰਾ ਕਉਡੀ ਬਦਲੈ ਜਾਇ ॥੧੫੪॥

Banjanhaaré baahraa ka▫udee baḋlæ jaa▫é. ||154||

Because there was no buyer, it was going in exchange for a shell. ||154||

ਕਬੀਰਾ ਜਹਾ ਗਿਆਨੁ ਤਹ ਧਰਮੁ ਹੈ ਜਹਾ ਝੂਠੁ ਤਹ ਪਾਪੁ ॥

Kabeeraa jahaa gi▫aan ṫah ḋʰaram hæ jahaa jʰootʰ ṫah paap.

Kabir! Where there is spiritual wisdom, there is righteousness and Dharma. Where there is falsehood, there is sin.

ਜਹਾ ਲੋਭੁ ਤਹ ਕਾਲੁ ਹੈ ਜਹਾ ਖਿਮਾ ਤਹ ਆਪਿ ॥੧੫੫॥

Jahaa lobʰ ṫah kaal hæ jahaa kʰimaa ṫah aap. ||155||

Where there is greed, there is death. Where there is forgiveness, there is God Himself. ||155||

ਕਬੀਰ ਮਾਇਆ ਤਜੀ ਤ ਕਿਆ ਭਇਆ ਜਉ ਮਾਨੁ ਤਜਿਆ ਨਹੀ ਜਾਇ ॥

Kabeer maa▫i▫aa ṫajee ṫa ki▫aa bʰa▫i▫aa ja▫o maan ṫaji▫aa nahee jaa▫é.

Kabir! What good is it to give up Maya, if the mortal does not give up his pride?

ਮਾਨ ਮੁਨੀ ਮੁਨਿਵਰ ਗਲੇ ਮਾਨੁ ਸਭੈ ਕਉ ਖਾਇ ॥੧੫੬॥

Maan munee munivar galé maan sabʰæ ka▫o kʰaa▫é. ||156||

Even the silent sages and seers are destroyed by pride; pride eats up everything. ||156||

ਕਬੀਰ ਸਾਚਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮੈ ਮਿਲਿਆ ਸਬਦੁ ਜੁ ਬਾਹਿਆ ਏਕੁ ॥

Kabeer saachaa saṫgur mæ mili▫aa sabaḋ jo baahi▫aa ék.

Kabir! The True Guru has met me; He aimed the Arrow of the Shabad at me.

ਲਾਗਤ ਹੀ ਭੁਇ ਮਿਲਿ ਗਇਆ ਪਰਿਆ ਕਲੇਜੇ ਛੇਕੁ ॥੧੫੭॥

Laagaṫ hee bʰu▫é mil ga▫i▫aa pari▫aa kaléjé chʰék. ||157||

As soon as it struck me, I fell to the ground with a hole in my heart. ||157||

ਕਬੀਰ ਸਾਚਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਕਿਆ ਕਰੈ ਜਉ ਸਿਖਾ ਮਹਿ ਚੂਕ ॥

Kabeer saachaa saṫgur ki▫aa karæ ja▫o sikʰaa mėh chook.

Kabir! What can the True Guru do, when His Sikhs are at fault?

ਅੰਧੇ ਏਕ ਨ ਲਾਗਈ ਜਿਉ ਬਾਂਸੁ ਬਜਾਈਐ ਫੂਕ ॥੧੫੮॥

Anḋʰé ék na laag▫ee ji▫o baaⁿs bajaa▫ee▫æ fook. ||158||

The blind do not take in any of His Teachings; it is as useless as blowing into bamboo. ||158||

ਕਬੀਰ ਹੈ ਗੈ ਬਾਹਨ ਸਘਨ ਘਨ ਛਤ੍ਰਪਤੀ ਕੀ ਨਾਰਿ ॥

Kabeer hæ gæ baahan sagʰan gʰan chʰaṫarpaṫee kee naar.

Kabir! The wife of the king has all sorts of horses, elephants and carriages.

TOP OF PAGE