ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥

Salok mėhlaa 3.

Shalok, Third Mehl:

ਹਉਮੈ ਜਲਤੇ ਜਲਿ ਮੁਏ ਭ੍ਰਮਿ ਆਏ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ॥

Ha▫umæ jalṫé jal mu▫é bʰaram aa▫é ḋoojæ bʰaa▫é.

In the flames of egotism, he is burnt to death; he wanders in doubt and the love of duality.

ਪੂਰੈ ਸਤਿਗੁਰਿ ਰਾਖਿ ਲੀਏ ਆਪਣੈ ਪੰਨੈ ਪਾਇ ॥

Pooræ saṫgur raakʰ lee▫é aapṇæ pannæ paa▫é.

The Perfect True Guru saves him, making him His own.

ਇਹੁ ਜਗੁ ਜਲਤਾ ਨਦਰੀ ਆਇਆ ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਸੁਭਾਇ ॥

Ih jag jalṫaa naḋree aa▫i▫aa gur kæ sabaḋ subʰaa▫é.

This world is burning; through the Sublime Word of the Guru’s Shabad, this comes to be seen.

ਸਬਦਿ ਰਤੇ ਸੇ ਸੀਤਲ ਭਏ ਨਾਨਕ ਸਚੁ ਕਮਾਇ ॥੧॥

Sabaḋ raṫé sé seeṫal bʰa▫é Naanak sach kamaa▫é. ||1||

Those who are attuned to the Shabad are cooled and soothed; O Nanak! They practice Truth. ||1||

ਮਃ ੩ ॥

Mėhlaa 3.

Third Mehl:

ਸਫਲਿਓ ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਿਆ ਧੰਨੁ ਜਨਮੁ ਪਰਵਾਣੁ ॥

Safli▫o saṫgur sévi▫aa ḋʰan janam parvaaṇ.

Service to the True Guru is fruitful and rewarding; blessed and acceptable is such a life.

ਜਿਨਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਜੀਵਦਿਆ ਮੁਇਆ ਨ ਵਿਸਰੈ ਸੇਈ ਪੁਰਖ ਸੁਜਾਣ ॥

Jinaa saṫgur jeevḋi▫aa mu▫i▫aa na visræ sé▫ee purakʰ sujaaṇ.

Those who do not forget the True Guru, in life and in death, are truly wise people.

ਕੁਲੁ ਉਧਾਰੇ ਆਪਣਾ ਸੋ ਜਨੁ ਹੋਵੈ ਪਰਵਾਣੁ ॥

Kul uḋʰaaré aapṇaa so jan hovæ parvaaṇ.

Their families are saved, and they are approved by the Lord.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਮੁਏ ਜੀਵਦੇ ਪਰਵਾਣੁ ਹਹਿ ਮਨਮੁਖ ਜਨਮਿ ਮਰਾਹਿ ॥

Gurmukʰ mu▫é jeevḋé parvaaṇ hėh manmukʰ janam maraahi.

The Gurmukhs are approved in death as in life, while the self-willed Manmukhs continue the cycle of birth and death.

ਨਾਨਕ ਮੁਏ ਨ ਆਖੀਅਹਿ ਜਿ ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਸਮਾਹਿ ॥੨॥

Naanak mu▫é na aakʰee▫ahi jė gur kæ sabaḋ samaahi. ||2||

O Nanak! They are not described as dead, who are absorbed in the Word of the Guru’s Shabad. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

Pa▫oṛee.

Pauree:

ਹਰਿ ਪੁਰਖੁ ਨਿਰੰਜਨੁ ਸੇਵਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਈਐ ॥

Har purakʰ niranjan sév har naam ḋʰi▫aa▫ee▫æ.

Serve the Immaculate Lord God, and meditate on the Lord’s Name.

ਸਤਸੰਗਤਿ ਸਾਧੂ ਲਗਿ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਸਮਾਈਐ ॥

Saṫsangaṫ saaḋʰoo lag har naam samaa▫ee▫æ.

Join the Society of the Holy Saints, and be absorbed in the Lord’s Name.

ਹਰਿ ਤੇਰੀ ਵਡੀ ਕਾਰ ਮੈ ਮੂਰਖ ਲਾਈਐ ॥

Har ṫéree vadee kaar mæ moorakʰ laa▫ee▫æ.

O Lord, glorious and great is service to You; I am so foolish -

ਹਉ ਗੋਲਾ ਲਾਲਾ ਤੁਧੁ ਮੈ ਹੁਕਮੁ ਫੁਰਮਾਈਐ ॥

Ha▫o golaa laalaa ṫuḋʰ mæ hukam furmaa▫ee▫æ.

I am Your servant and slave; command me, according to Your Will.

ਹਉ ਗੁਰਮੁਖਿ ਕਾਰ ਕਮਾਵਾ ਜਿ ਗੁਰਿ ਸਮਝਾਈਐ ॥੨॥

Ha▫o gurmukʰ kaar kamaavaa jė gur samjaa▫ee▫æ. ||2||

As Gurmukh, I shall serve You, as Guru has instructed me. ||2||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥

Salok mėhlaa 3.

Shalok, Third Mehl:

ਪੂਰਬਿ ਲਿਖਿਆ ਕਮਾਵਣਾ ਜਿ ਕਰਤੈ ਆਪਿ ਲਿਖਿਆਸੁ ॥

Poorab likʰi▫aa kamaavaṇaa jė karṫæ aap likʰi▫aas.

He acts according to preordained destiny, written by the Creator Himself.

ਮੋਹ ਠਗਉਲੀ ਪਾਈਅਨੁ ਵਿਸਰਿਆ ਗੁਣਤਾਸੁ ॥

Moh tʰag▫ulee paa▫ee▫an visri▫aa guṇṫaas.

Emotional attachment has drugged him, and he has forgotten the Lord, the treasure of virtue.

ਮਤੁ ਜਾਣਹੁ ਜਗੁ ਜੀਵਦਾ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਮੁਇਆਸੁ ॥

Maṫ jaaṇhu jag jeevḋaa ḋoojæ bʰaa▫é mu▫i▫aas.

don’t think that he is alive in the world - he is dead, through the love of duality.

ਜਿਨੀ ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਮੁ ਨ ਚੇਤਿਓ ਸੇ ਬਹਣਿ ਨ ਮਿਲਨੀ ਪਾਸਿ ॥

Jinee gurmukʰ naam na chéṫi▫o sé bahaṇ na milnee paas.

Those who do not meditate on the Lord, as Gurmukh, are not permitted to sit near the Lord.

ਦੁਖੁ ਲਾਗਾ ਬਹੁ ਅਤਿ ਘਣਾ ਪੁਤੁ ਕਲਤੁ ਨ ਸਾਥਿ ਕੋਈ ਜਾਸਿ ॥

Ḋukʰ laagaa baho aṫ gʰaṇaa puṫ kalaṫ na saaṫʰ ko▫ee jaas.

They suffer the most horrible pain and suffering, and neither their sons nor their wives go along with them.

ਲੋਕਾ ਵਿਚਿ ਮੁਹੁ ਕਾਲਾ ਹੋਆ ਅੰਦਰਿ ਉਭੇ ਸਾਸ ॥

Lokaa vich muhu kaalaa ho▫aa anḋar ubʰé saas.

Their faces are blackened among men, and they sigh in deep regret.

ਮਨਮੁਖਾ ਨੋ ਕੋ ਨ ਵਿਸਹੀ ਚੁਕਿ ਗਇਆ ਵੇਸਾਸੁ ॥

Manmukʰaa no ko na vishee chuk ga▫i▫aa vésaas.

No one places any reliance in the self-willed Manmukhs; trust in them is lost.

ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਾ ਨੋ ਸੁਖੁ ਅਗਲਾ ਜਿਨਾ ਅੰਤਰਿ ਨਾਮ ਨਿਵਾਸੁ ॥੧॥

Naanak gurmukʰaa no sukʰ aglaa jinaa anṫar naam nivaas. ||1||

O Nanak! The Gurmukhs live in absolute peace; the Naam, the Name of the Lord, abides within them. ||1||

ਮਃ ੩ ॥

Mėhlaa 3.

Third Mehl:

ਸੇ ਸੈਣ ਸੇ ਸਜਣਾ ਜਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਮਿਲਹਿ ਸੁਭਾਇ ॥

Sé sæṇ sé sajṇaa jė gurmukʰ milėh subʰaa▫é.

They alone are relatives, and they alone are friends, who, as Gurmukh, join together in love.

ਸਤਿਗੁਰ ਕਾ ਭਾਣਾ ਅਨਦਿਨੁ ਕਰਹਿ ਸੇ ਸਚਿ ਰਹੇ ਸਮਾਇ ॥

Saṫgur kaa bʰaaṇaa an▫ḋin karahi sé sach rahé samaa▫é.

Night and day, they act according to the True Guru’s Will; they remain absorbed in the True Name.

ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਲਗੇ ਸਜਣ ਨ ਆਖੀਅਹਿ ਜਿ ਅਭਿਮਾਨੁ ਕਰਹਿ ਵੇਕਾਰ ॥

Ḋoojæ bʰaa▫é lagé sajaṇ na aakʰee▫ahi jė abʰimaan karahi vékaar.

Those who are attached to the love of duality are not called friends; they practice egotism and corruption.

ਮਨਮੁਖ ਆਪ ਸੁਆਰਥੀ ਕਾਰਜੁ ਨ ਸਕਹਿ ਸਵਾਰਿ ॥

Manmukʰ aap su▫aarṫʰee kaaraj na sakahi savaar.

The self-willed Manmukhs are selfish; they cannot resolve anyone’s affairs.

ਨਾਨਕ ਪੂਰਬਿ ਲਿਖਿਆ ਕਮਾਵਣਾ ਕੋਇ ਨ ਮੇਟਣਹਾਰੁ ॥੨॥

Naanak poorab likʰi▫aa kamaavaṇaa ko▫é na métaṇhaar. ||2||

O Nanak! They act according to their preordained destiny; no one can erase it. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

Pa▫oṛee.

Pauree:

ਤੁਧੁ ਆਪੇ ਜਗਤੁ ਉਪਾਇ ਕੈ ਆਪਿ ਖੇਲੁ ਰਚਾਇਆ ॥

Ṫuḋʰ aapé jagaṫ upaa▫é kæ aap kʰél rachaa▫i▫aa.

You Yourself created the world, and You Yourself arranged the play of it.

ਤ੍ਰੈ ਗੁਣ ਆਪਿ ਸਿਰਜਿਆ ਮਾਇਆ ਮੋਹੁ ਵਧਾਇਆ ॥

Ṫaræ guṇ aap sirji▫aa maa▫i▫aa moh vaḋʰaa▫i▫aa.

You Yourself created the three qualities, and fostered emotional attachment to Maya.

ਵਿਚਿ ਹਉਮੈ ਲੇਖਾ ਮੰਗੀਐ ਫਿਰਿ ਆਵੈ ਜਾਇਆ ॥

vich ha▫umæ lékʰaa mangee▫æ fir aavæ jaa▫i▫aa.

He is called to account for his deeds done in egotism; he continues coming and going in reincarnation.

ਜਿਨਾ ਹਰਿ ਆਪਿ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰੇ ਸੇ ਗੁਰਿ ਸਮਝਾਇਆ ॥

Jinaa har aap kirpaa karé sé gur samjʰaa▫i▫aa.

The Guru instructs those whom the Lord Himself blesses with Grace.

ਬਲਿਹਾਰੀ ਗੁਰ ਆਪਣੇ ਸਦਾ ਸਦਾ ਘੁਮਾਇਆ ॥੩॥

Balihaaree gur aapṇé saḋaa saḋaa gʰumaa▫i▫aa. ||3||

I am a sacrifice to my Guru; forever and ever, I am a sacrifice to Him. ||3||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥

Salok mėhlaa 3.

Shalok, Third Mehl:

ਮਾਇਆ ਮਮਤਾ ਮੋਹਣੀ ਜਿਨਿ ਵਿਣੁ ਦੰਤਾ ਜਗੁ ਖਾਇਆ ॥

Maa▫i▫aa mamṫaa mohṇee jin viṇ ḋanṫaa jag kʰaa▫i▫aa.

The love of Maya is enticing; without teeth, it has eaten up the world.

ਮਨਮੁਖ ਖਾਧੇ ਗੁਰਮੁਖਿ ਉਬਰੇ ਜਿਨੀ ਸਚਿ ਨਾਮਿ ਚਿਤੁ ਲਾਇਆ ॥

Manmukʰ kʰaaḋʰé gurmukʰ ubré jinee sach naam chiṫ laa▫i▫aa.

The self-willed Manmukhs are eaten away, while the Gurmukhs are saved; they focus their consciousness on the True Name.

ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਜਗੁ ਕਮਲਾ ਫਿਰੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਦਰੀ ਆਇਆ ॥

Bin naavæ jag kamlaa firæ gurmukʰ naḋree aa▫i▫aa.

Without the Name, the world wanders around insane; the Gurmukhs come to see this.

TOP OF PAGE