ਮਃ ੫ ॥

Mėhlaa 5.

Fifth Mehl:

ਘਟਿ ਵਸਹਿ ਚਰਣਾਰਬਿੰਦ ਰਸਨਾ ਜਪੈ ਗੁਪਾਲ ॥

Gʰat vasėh charṇaarbinḋ rasnaa japæ gupaal.

Let the Lotus Feet of the Lord abide within your heart, and with your tongue, chant God’s Name.

ਨਾਨਕ ਸੋ ਪ੍ਰਭੁ ਸਿਮਰੀਐ ਤਿਸੁ ਦੇਹੀ ਕਉ ਪਾਲਿ ॥੨॥

Naanak so parabʰ simree▫æ ṫis ḋéhee ka▫o paal. ||2||

O Nanak! Meditate in remembrance of God, and nurture this body. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

Pa▫oṛee.

Pauree:

ਆਪੇ ਅਠਸਠਿ ਤੀਰਥ ਕਰਤਾ ਆਪਿ ਕਰੇ ਇਸਨਾਨੁ ॥

Aapé atʰsatʰ ṫiraṫʰ karṫaa aap karé isnaan.

The Creator Himself is the sixty-eight sacred places of pilgrimage; He Himself takes the cleansing bath in them.

ਆਪੇ ਸੰਜਮਿ ਵਰਤੈ ਸ੍ਵਾਮੀ ਆਪਿ ਜਪਾਇਹਿ ਨਾਮੁ ॥

Aapé sanjam varṫæ savaamee aap japaa▫ihi naam.

He Himself practices austere self-discipline; the Lord Master Himself causes us to chant His Name.

ਆਪਿ ਦਇਆਲੁ ਹੋਇ ਭਉ ਖੰਡਨੁ ਆਪਿ ਕਰੈ ਸਭੁ ਦਾਨੁ ॥

Aap ḋa▫i▫aal ho▫é bʰa▫o kʰandan aap karæ sabʰ ḋaan.

He Himself becomes merciful to us; the Destroyer of fear Himself gives in charity to all.

ਜਿਸ ਨੋ ਗੁਰਮੁਖਿ ਆਪਿ ਬੁਝਾਏ ਸੋ ਸਦ ਹੀ ਦਰਗਹਿ ਪਾਏ ਮਾਨੁ ॥

Jis no gurmukʰ aap bujʰaa▫é so saḋ hee ḋargahi paa▫é maan.

One whom He has enlightened and made Gurmukh, ever obtains honor in His Court.

ਜਿਸ ਦੀ ਪੈਜ ਰਖੈ ਹਰਿ ਸੁਆਮੀ ਸੋ ਸਚਾ ਹਰਿ ਜਾਨੁ ॥੧੪॥

Jis ḋee pæj rakʰæ har su▫aamee so sachaa har jaan. ||14||

One whose honor the Lord Master has preserved, comes to know the True Lord. ||14||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥

Salok mėhlaa 3.

Shalok, Third Mehl:

ਨਾਨਕ ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਭੇਟੇ ਜਗੁ ਅੰਧੁ ਹੈ ਅੰਧੇ ਕਰਮ ਕਮਾਇ ॥

Naanak bin saṫgur bʰété jag anḋʰ hæ anḋʰé karam kamaa▫é.

O Nanak! Without meeting the True Guru, the world is blind, and it does blind deeds.

ਸਬਦੈ ਸਿਉ ਚਿਤੁ ਨ ਲਾਵਈ ਜਿਤੁ ਸੁਖੁ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਇ ॥

Sabḋæ si▫o chiṫ na laav▫ee jiṫ sukʰ vasæ man aa▫é.

It does not focus its consciousness on the Word of the Shabad, which would bring peace to abide in the mind.

ਤਾਮਸਿ ਲਗਾ ਸਦਾ ਫਿਰੈ ਅਹਿਨਿਸਿ ਜਲਤੁ ਬਿਹਾਇ ॥

Ṫaamas lagaa saḋaa firæ ahinis jalaṫ bihaa▫é.

Always afflicted with the dark passions of low energy, it wanders around, passing its days and nights burning.

ਜੋ ਤਿਸੁ ਭਾਵੈ ਸੋ ਥੀਐ ਕਹਣਾ ਕਿਛੂ ਨ ਜਾਇ ॥੧॥

Jo ṫis bʰaavæ so ṫʰee▫æ kahṇaa kichʰoo na jaa▫é. ||1||

Whatever pleases Him, comes to pass; no one has any say in this. ||1||

ਮਃ ੩ ॥

Mėhlaa 3.

Third Mehl:

ਸਤਿਗੁਰੂ ਫੁਰਮਾਇਆ ਕਾਰੀ ਏਹ ਕਰੇਹੁ ॥

Saṫguroo furmaa▫i▫aa kaaree éh karéhu.

The True Guru has commanded us to do this:

ਗੁਰੂ ਦੁਆਰੈ ਹੋਇ ਕੈ ਸਾਹਿਬੁ ਸੰਮਾਲੇਹੁ ॥

Guroo ḋu▫aaræ ho▫é kæ saahib sammaaléhu.

through the Guru’s Gate, meditate on the Lord Master.

ਸਾਹਿਬੁ ਸਦਾ ਹਜੂਰਿ ਹੈ ਭਰਮੈ ਕੇ ਛਉੜ ਕਟਿ ਕੈ ਅੰਤਰਿ ਜੋਤਿ ਧਰੇਹੁ ॥

Saahib saḋaa hajoor hæ bʰarmæ ké chʰa▫uṛ kat kæ anṫar joṫ ḋʰaréhu.

The Lord Master is ever-present. He tears away the veil of doubt, and installs His Light within the mind.

ਹਰਿ ਕਾ ਨਾਮੁ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਹੈ ਦਾਰੂ ਏਹੁ ਲਾਏਹੁ ॥

Har kaa naam amriṫ hæ ḋaaroo éhu laa▫éhu.

The Name of the Lord is Ambrosial Nectar - take this healing medicine!

ਸਤਿਗੁਰ ਕਾ ਭਾਣਾ ਚਿਤਿ ਰਖਹੁ ਸੰਜਮੁ ਸਚਾ ਨੇਹੁ ॥

Saṫgur kaa bʰaaṇaa chiṫ rakʰahu sanjam sachaa néhu.

Enshrine the Will of the True Guru in your consciousness, and make the True Lord’s Love your self-discipline.

ਨਾਨਕ ਐਥੈ ਸੁਖੈ ਅੰਦਰਿ ਰਖਸੀ ਅਗੈ ਹਰਿ ਸਿਉ ਕੇਲ ਕਰੇਹੁ ॥੨॥

Naanak æṫʰæ sukʰæ anḋar rakʰsee agæ har si▫o kél karéhu. ||2||

O Nanak! You shall be kept in peace here, and hereafter, you shall celebrate with the Lord. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

Pa▫oṛee.

Pauree:

ਆਪੇ ਭਾਰ ਅਠਾਰਹ ਬਣਸਪਤਿ ਆਪੇ ਹੀ ਫਲ ਲਾਏ ॥

Aapé bʰaar atʰaarah baṇaspaṫ aapé hee fal laa▫é.

He Himself is the vast variety of Nature, and He Himself makes it bear fruit.

ਆਪੇ ਮਾਲੀ ਆਪਿ ਸਭੁ ਸਿੰਚੈ ਆਪੇ ਹੀ ਮੁਹਿ ਪਾਏ ॥

Aapé maalee aap sabʰ sinchæ aapé hee muhi paa▫é.

He Himself is the Gardener, He Himself irrigates all the plants, and He Himself puts them in His mouth.

ਆਪੇ ਕਰਤਾ ਆਪੇ ਭੁਗਤਾ ਆਪੇ ਦੇਇ ਦਿਵਾਏ ॥

Aapé karṫaa aapé bʰugṫaa aapé ḋé▫é ḋivaa▫é.

He Himself is the Creator, and He Himself is the Enjoyer; He Himself gives, and causes others to give.

ਆਪੇ ਸਾਹਿਬੁ ਆਪੇ ਹੈ ਰਾਖਾ ਆਪੇ ਰਹਿਆ ਸਮਾਏ ॥

Aapé saahib aapé hæ raakʰaa aapé rahi▫aa samaa▫é.

He Himself is the Lord and Master, and He Himself is the Protector; He Himself is permeating and pervading everywhere.

ਜਨੁ ਨਾਨਕ ਵਡਿਆਈ ਆਖੈ ਹਰਿ ਕਰਤੇ ਕੀ ਜਿਸ ਨੋ ਤਿਲੁ ਨ ਤਮਾਏ ॥੧੫॥

Jan Naanak vadi▫aa▫ee aakʰæ har karṫé kee jis no ṫil na ṫamaa▫é. ||15||

Servant Nanak speaks of the greatness of the Lord, the Creator, who has no greed at all. ||15||

ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥

Salok mėhlaa 3.

Shalok, Third Mehl:

ਮਾਣਸੁ ਭਰਿਆ ਆਣਿਆ ਮਾਣਸੁ ਭਰਿਆ ਆਇ ॥

Maaṇas bʰari▫aa aaṇi▫aa maaṇas bʰari▫aa aa▫é.

One person brings a full bottle, and another fills his cup.

ਜਿਤੁ ਪੀਤੈ ਮਤਿ ਦੂਰਿ ਹੋਇ ਬਰਲੁ ਪਵੈ ਵਿਚਿ ਆਇ ॥

Jiṫ peeṫæ maṫ ḋoor ho▫é baral pavæ vich aa▫é.

Drinking the wine, his intelligence departs, and madness enters his mind;

ਆਪਣਾ ਪਰਾਇਆ ਨ ਪਛਾਣਈ ਖਸਮਹੁ ਧਕੇ ਖਾਇ ॥

Aapṇaa paraa▫i▫aa na pachʰaaṇ▫ee kʰasmahu ḋʰaké kʰaa▫é.

he cannot distinguish between his own and others, and he is struck down by his Lord and Master.

ਜਿਤੁ ਪੀਤੈ ਖਸਮੁ ਵਿਸਰੈ ਦਰਗਹ ਮਿਲੈ ਸਜਾਇ ॥

Jiṫ peeṫæ kʰasam visræ ḋargėh milæ sajaa▫é.

Drinking it, he forgets his Lord and Master, and he is punished in the Court of the Lord.

ਝੂਠਾ ਮਦੁ ਮੂਲਿ ਨ ਪੀਚਈ ਜੇ ਕਾ ਪਾਰਿ ਵਸਾਇ ॥

Jʰootʰaa maḋ mool na peech▫ee jé kaa paar vasaa▫é.

Do not drink the false wine at all, if it is in your power.

ਨਾਨਕ ਨਦਰੀ ਸਚੁ ਮਦੁ ਪਾਈਐ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲੈ ਜਿਸੁ ਆਇ ॥

Naanak naḋree sach maḋ paa▫ee▫æ saṫgur milæ jis aa▫é.

O Nanak! The True Guru comes and meets the mortal; by His Grace, one obtains the True Wine.

ਸਦਾ ਸਾਹਿਬ ਕੈ ਰੰਗਿ ਰਹੈ ਮਹਲੀ ਪਾਵੈ ਥਾਉ ॥੧॥

Saḋaa saahib kæ rang rahæ mahlee paavæ ṫʰaa▫o. ||1||

He shall dwell forever in the Love of the Lord Master, and obtain a seat in the Mansion of His Presence. ||1||

ਮਃ ੩ ॥

Mėhlaa 3.

Third Mehl:

ਇਹੁ ਜਗਤੁ ਜੀਵਤੁ ਮਰੈ ਜਾ ਇਸ ਨੋ ਸੋਝੀ ਹੋਇ ॥

Ih jagaṫ jeevaṫ maræ jaa is no sojʰee ho▫é.

When this world comes to understand, it remains dead while still alive.

ਜਾ ਤਿਨੑਿ ਸਵਾਲਿਆ ਤਾਂ ਸਵਿ ਰਹਿਆ ਜਗਾਏ ਤਾਂ ਸੁਧਿ ਹੋਇ ॥

Jaa ṫiniĥ savaali▫aa ṫaaⁿ sav rahi▫aa jagaa▫é ṫaaⁿ suḋʰ ho▫é.

When the Lord puts him to sleep, he remains asleep; when He wakes him up, he regains consciousness.

ਨਾਨਕ ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਜੇ ਆਪਣੀ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮੇਲੈ ਸੋਇ ॥

Naanak naḋar karé jé aapṇee saṫgur mélæ so▫é.

O Nanak! When the Lord casts His Glance of Grace, He causes him to meet the True Guru.

ਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ਜੀਵਤੁ ਮਰੈ ਤਾ ਫਿਰਿ ਮਰਣੁ ਨ ਹੋਇ ॥੨॥

Gur parsaaḋ jeevaṫ maræ ṫaa fir maraṇ na ho▫é. ||2||

By Guru’s Grace, remain dead while still alive, and you shall not have to die again. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

Pa▫oṛee.

Pauree:

ਜਿਸ ਦਾ ਕੀਤਾ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਹੋਵੈ ਤਿਸ ਨੋ ਪਰਵਾਹ ਨਾਹੀ ਕਿਸੈ ਕੇਰੀ ॥

Jis ḋaa keeṫaa sabʰ kichʰ hovæ ṫis no parvaah naahee kisæ kéree.

By His doing, everything happens; what does He care for anyone else?

ਹਰਿ ਜੀਉ ਤੇਰਾ ਦਿਤਾ ਸਭੁ ਕੋ ਖਾਵੈ ਸਭ ਮੁਹਤਾਜੀ ਕਢੈ ਤੇਰੀ ॥

Har jee▫o ṫéraa ḋiṫaa sabʰ ko kʰaavæ sabʰ muhṫaajee kadʰæ ṫéree.

O Dear Lord, everyone eats whatever You give - all are subservient to You.

TOP OF PAGE