ਮਨਮੁਖ ਮੂਲਹੁ ਭੁਲਾਇਅਨੁ ਵਿਚਿ ਲਬੁ ਲੋਭੁ ਅਹੰਕਾਰੁ ॥

Manmukʰ moolhu bʰulaa▫i▫an vich lab lobʰ ahaⁿkaar.

The self-willed Manmukhs have been led astray from the very beginning; within them lurks greed, avarice and ego.

ਝਗੜਾ ਕਰਦਿਆ ਅਨਦਿਨੁ ਗੁਦਰੈ ਸਬਦਿ ਨ ਕਰੈ ਵੀਚਾਰੁ ॥

Jʰagṛaa karḋi▫aa an▫ḋin guḋræ sabaḋ na karæ veechaar.

Their nights and days pass in argument, and they do not reflect upon the Word of the Shabad.

ਸੁਧਿ ਮਤਿ ਕਰਤੈ ਹਿਰਿ ਲਈ ਬੋਲਨਿ ਸਭੁ ਵਿਕਾਰੁ ॥

Suḋʰ maṫ karṫæ hir la▫ee bolan sabʰ vikaar.

The Creator has taken away their subtle intellect, and all their speech is corrupt.

ਦਿਤੈ ਕਿਤੈ ਨ ਸੰਤੋਖੀਅਨਿ ਅੰਤਰਿ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਬਹੁਤੁ ਅਗੵਾਨੁ ਅੰਧਾਰੁ ॥

Ḋiṫæ kiṫæ na sanṫokʰee▫an anṫar ṫarisnaa bahuṫ ag▫yaan anḋʰaar.

No matter what they are given, they are not satisfied; within them is desire, and the great darkness of ignorance.

ਨਾਨਕ ਮਨਮੁਖਾ ਨਾਲਹੁ ਤੁਟੀਆ ਭਲੀ ਜਿਨਾ ਮਾਇਆ ਮੋਹਿ ਪਿਆਰੁ ॥੧॥

Naanak manmukʰaa naalahu ṫutee▫aa bʰalee jinaa maa▫i▫aa mohi pi▫aar. ||1||

O Nanak! It is right to break with the self-willed Manmukhs; to them, the love of Maya is sweet. ||1||

ਮਃ ੩ ॥

Mėhlaa 3.

Third Mehl:

ਤਿਨੑ ਭਉ ਸੰਸਾ ਕਿਆ ਕਰੇ ਜਿਨ ਸਤਿਗੁਰੁ ਸਿਰਿ ਕਰਤਾਰੁ ॥

Ṫinĥ bʰa▫o sansaa ki▫aa karé jin saṫgur sir karṫaar.

What can fear and doubt do to those who have given their heads to the Creator, and to the True Guru?

ਧੁਰਿ ਤਿਨ ਕੀ ਪੈਜ ਰਖਦਾ ਆਪੇ ਰਖਣਹਾਰੁ ॥

Ḋʰur ṫin kee pæj rakʰ▫ḋaa aapé rakʰaṇhaar.

He who has preserved honor from the beginning of time, He shall preserve their honor as well.

ਮਿਲਿ ਪ੍ਰੀਤਮ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਵੀਚਾਰਿ ॥

Mil pareeṫam sukʰ paa▫i▫aa sachæ sabaḋ veechaar.

Meeting their Beloved, they find peace; they reflect upon the True Word of the Shabad.

ਨਾਨਕ ਸੁਖਦਾਤਾ ਸੇਵਿਆ ਆਪੇ ਪਰਖਣਹਾਰੁ ॥੨॥

Naanak sukʰ▫ḋaaṫa sévi▫aa aapé parkʰaṇhaar. ||2||

O Nanak! I serve the Giver of Peace; He Himself is the Assessor. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

Pa▫oṛee.

Pauree:

ਜੀਅ ਜੰਤ ਸਭਿ ਤੇਰਿਆ ਤੂ ਸਭਨਾ ਰਾਸਿ ॥

Jee▫a janṫ sabʰ ṫéri▫aa ṫoo sabʰnaa raas.

All beings are Yours; You are the wealth of all.

ਜਿਸ ਨੋ ਤੂ ਦੇਹਿ ਤਿਸੁ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਮਿਲੈ ਕੋਈ ਹੋਰੁ ਸਰੀਕੁ ਨਾਹੀ ਤੁਧੁ ਪਾਸਿ ॥

Jis no ṫoo ḋėh ṫis sabʰ kichʰ milæ ko▫ee hor sareek naahee ṫuḋʰ paas.

One unto whom You give, obtains everything; there is no one else to rival You.

ਤੂ ਇਕੋ ਦਾਤਾ ਸਭਸ ਦਾ ਹਰਿ ਪਹਿ ਅਰਦਾਸਿ ॥

Ṫoo iko ḋaaṫaa sabʰas ḋaa har pėh arḋaas.

You alone are the Great Giver of all; I offer my prayer unto You, Lord.

ਜਿਸ ਦੀ ਤੁਧੁ ਭਾਵੈ ਤਿਸ ਦੀ ਤੂ ਮੰਨਿ ਲੈਹਿ ਸੋ ਜਨੁ ਸਾਬਾਸਿ ॥

Jis ḋee ṫuḋʰ bʰaavæ ṫis ḋee ṫoo man læhi so jan saabaas.

One with whom You are pleased, is accepted by You; how blessed is such a person!

ਸਭੁ ਤੇਰਾ ਚੋਜੁ ਵਰਤਦਾ ਦੁਖੁ ਸੁਖੁ ਤੁਧੁ ਪਾਸਿ ॥੨॥

Sabʰ ṫéraa choj varaṫḋaa ḋukʰ sukʰ ṫuḋʰ paas. ||2||

Your wondrous play is pervading everywhere. I place my pain and pleasure before You. ||2||

ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥

Salok mėhlaa 3.

Shalok, Third Mehl:

ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਚੈ ਭਾਵਦੇ ਦਰਿ ਸਚੈ ਸਚਿਆਰ ॥

Gurmukʰ sachæ bʰaavḋé ḋar sachæ sachiaar.

The Gurmukhs are pleasing to the True Lord; they are judged to be true in the True Court.

ਸਾਜਨ ਮਨਿ ਆਨੰਦੁ ਹੈ ਗੁਰ ਕਾ ਸਬਦੁ ਵੀਚਾਰ ॥

Saajan man aananḋ hæ gur kaa sabaḋ veechaar.

The minds of such friends are filled with bliss, as they reflect upon the Word of the Guru’s Shabad.

ਅੰਤਰਿ ਸਬਦੁ ਵਸਾਇਆ ਦੁਖੁ ਕਟਿਆ ਚਾਨਣੁ ਕੀਆ ਕਰਤਾਰਿ ॥

Anṫar sabaḋ vasaa▫i▫aa ḋukʰ kati▫aa chaanaṇ kee▫aa karṫaar.

They enshrine the Shabad within their hearts; their pain is dispelled, and the Creator blesses them with the Divine Light.

ਨਾਨਕ ਰਖਣਹਾਰਾ ਰਖਸੀ ਆਪਣੀ ਕਿਰਪਾ ਧਾਰਿ ॥੧॥

Naanak rakʰaṇhaaraa rakʰsee aapṇee kirpaa ḋʰaar. ||1||

O Nanak! The Savior Lord shall save them, and shower them with His Mercy. ||1||

ਮਃ ੩ ॥

Mėhlaa 3.

Third Mehl:

ਗੁਰ ਕੀ ਸੇਵਾ ਚਾਕਰੀ ਭੈ ਰਚਿ ਕਾਰ ਕਮਾਇ ॥

Gur kee sévaa chaakree bʰæ rach kaar kamaa▫é.

Serve the Guru, and wait upon Him; as you work, maintain the Fear of God.

ਜੇਹਾ ਸੇਵੈ ਤੇਹੋ ਹੋਵੈ ਜੇ ਚਲੈ ਤਿਸੈ ਰਜਾਇ ॥

Jéhaa sévæ ṫého hovæ jé chalæ ṫisæ rajaa▫é.

As you serve Him, you will become like Him, as you walk according to His Will.

ਨਾਨਕ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਆਪਿ ਹੈ ਅਵਰੁ ਨ ਦੂਜੀ ਜਾਇ ॥੨॥

Naanak sabʰ kichʰ aap hæ avar na ḋoojee jaa▫é. ||2||

O Nanak! He Himself is everything; there is no other place to go. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

Pa▫oṛee.

Pauree:

ਤੇਰੀ ਵਡਿਆਈ ਤੂਹੈ ਜਾਣਦਾ ਤੁਧੁ ਜੇਵਡੁ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਈ ॥

Ṫéree vadi▫aa▫ee ṫoohæ jaaṇḋaa ṫuḋʰ jévad avar na ko▫ee.

You alone know Your greatness - no one else is as great as You.

ਤੁਧੁ ਜੇਵਡੁ ਹੋਰੁ ਸਰੀਕੁ ਹੋਵੈ ਤਾ ਆਖੀਐ ਤੁਧੁ ਜੇਵਡੁ ਤੂਹੈ ਹੋਈ ॥

Ṫuḋʰ jévad hor sareek hovæ ṫaa aakʰee▫æ ṫuḋʰ jévad ṫoohæ ho▫ee.

If there were some other rival as great as You, then I would speak of him. You alone are as great as You are.

ਜਿਨਿ ਤੂ ਸੇਵਿਆ ਤਿਨਿ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ਹੋਰੁ ਤਿਸ ਦੀ ਰੀਸ ਕਰੇ ਕਿਆ ਕੋਈ ॥

Jin ṫoo sévi▫aa ṫin sukʰ paa▫i▫aa hor ṫis ḋee rees karé ki▫aa ko▫ee.

One who serves You obtains peace; who else can compare to You?

ਤੂ ਭੰਨਣ ਘੜਣ ਸਮਰਥੁ ਦਾਤਾਰੁ ਹਹਿ ਤੁਧੁ ਅਗੈ ਮੰਗਣ ਨੋ ਹਥ ਜੋੜਿ ਖਲੀ ਸਭ ਹੋਈ ॥

Ṫoo bʰannaṇ gʰaṛaṇ samraṫʰ ḋaaṫaar hėh ṫuḋʰ agæ mangaṇ no haṫʰ joṛ kʰalee sabʰ ho▫ee.

You are all-powerful to destroy and create, O Great Giver; with palms pressed together, all stand begging before You.

ਤੁਧੁ ਜੇਵਡੁ ਦਾਤਾਰੁ ਮੈ ਕੋਈ ਨਦਰਿ ਨ ਆਵਈ ਤੁਧੁ ਸਭਸੈ ਨੋ ਦਾਨੁ ਦਿਤਾ ਖੰਡੀ ਵਰਭੰਡੀ ਪਾਤਾਲੀ ਪੁਰਈ ਸਭ ਲੋਈ ॥੩॥

Ṫuḋʰ jévad ḋaaṫaar mæ ko▫ee naḋar na aavee ṫuḋʰ sabʰsæ no ḋaan ḋiṫaa kʰandee varbʰandee paaṫaalee pur▫ee sabʰ lo▫ee. ||3||

I see none as great as You, O Great Giver; You give in charity to the beings of all the continents, worlds, solar systems, nether regions and universes. ||3||

ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥

Salok mėhlaa 3.

Shalok, Third Mehl:

ਮਨਿ ਪਰਤੀਤਿ ਨ ਆਈਆ ਸਹਜਿ ਨ ਲਗੋ ਭਾਉ ॥

Man parṫeeṫ na aa▫ee▫aa sahj na lago bʰaa▫o.

O mind, you have no faith, and you have not embraced love for the Celestial Lord;

ਸਬਦੈ ਸਾਦੁ ਨ ਪਾਇਓ ਮਨਹਠਿ ਕਿਆ ਗੁਣ ਗਾਇ ॥

Sabḋæ saaḋ na paa▫i▫o manhatʰ ki▫aa guṇ gaa▫é.

you do not enjoy the sublime taste of the Word of the Shabad - what Praises of the Lord will you stubborn-mindedly sing?

ਨਾਨਕ ਆਇਆ ਸੋ ਪਰਵਾਣੁ ਹੈ ਜਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਚਿ ਸਮਾਇ ॥੧॥

Naanak aa▫i▫aa so parvaaṇ hæ jė gurmukʰ sach samaa▫é. ||1||

O Nanak! His coming alone is approved, who, as Gurmukh, merges into the True Lord. ||1||

ਮਃ ੩ ॥

Mėhlaa 3.

Third Mehl:

ਆਪਣਾ ਆਪੁ ਨ ਪਛਾਣੈ ਮੂੜਾ ਅਵਰਾ ਆਖਿ ਦੁਖਾਏ ॥

Aapṇaa aap na pachʰaaṇæ mooṛaa avraa aakʰ ḋukʰaa▫é.

The fool does not understand his own self; he annoys others with his speech.

ਮੁੰਢੈ ਦੀ ਖਸਲਤਿ ਨ ਗਈਆ ਅੰਧੇ ਵਿਛੁੜਿ ਚੋਟਾ ਖਾਏ ॥

Mundʰæ ḋee kʰaslaṫ na ga▫ee▫aa anḋʰé vichʰuṛ chotaa kʰaa▫é.

His underlying nature does not leave him; separated from the Lord, he suffers cruel blows.

ਸਤਿਗੁਰ ਕੈ ਭੈ ਭੰਨਿ ਨ ਘੜਿਓ ਰਹੈ ਅੰਕਿ ਸਮਾਏ ॥

Saṫgur kæ bʰæ bʰann na gʰaṛi▫o rahæ ank samaa▫é.

Through the fear of the True Guru, he has not changed and reformed himself, so that he might merge in the lap of God.

TOP OF PAGE