ਸਤਿਗੁਰ ਵਾਕਿ ਹਿਰਦੈ ਹਰਿ ਨਿਰਮਲੁ ਨਾ ਜਮ ਕਾਣਿ ਨ ਜਮ ਕੀ ਬਾਕੀ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

Saṫgur vaak hirḋæ har nirmal naa jam kaaṇ na jam kee baakee. ||1|| rahaa▫o.

One whose heart is filled with the Hymns of the True Guru, obtains the Pure Lord. He is not under the power of the Messenger of Death, nor does he owe Death anything. ||1||Pause||

ਹਰਿ ਗੁਣ ਰਸਨ ਰਵਹਿ ਪ੍ਰਭ ਸੰਗੇ ਜੋ ਤਿਸੁ ਭਾਵੈ ਸਹਜਿ ਹਰੀ ॥

Har guṇ rasan ravėh parabʰ sangé jo ṫis bʰaavæ sahj haree.

He chants the Glorious Praises of the Lord with his tongue, and abides with God; he does whatever pleases the Lord.

ਬਿਨੁ ਹਰਿ ਨਾਮ ਬ੍ਰਿਥਾ ਜਗਿ ਜੀਵਨੁ ਹਰਿ ਬਿਨੁ ਨਿਹਫਲ ਮੇਕ ਘਰੀ ॥੨॥

Bin har naam bariṫʰa jag jeevan har bin nihfal mék gʰaree. ||2||

Without the Lord’s Name, life passes in vain in the world, and every moment is useless. ||2||

ਐ ਜੀ ਖੋਟੇ ਠਉਰ ਨਾਹੀ ਘਰਿ ਬਾਹਰਿ ਨਿੰਦਕ ਗਤਿ ਨਹੀ ਕਾਈ ॥

Æ jee kʰoté tʰa▫ur naahee gʰar baahar ninḋak gaṫ nahee kaa▫ee.

The false have no place of rest, either inside or outside; the slanderer does not find salvation.

ਰੋਸੁ ਕਰੈ ਪ੍ਰਭੁ ਬਖਸ ਨ ਮੇਟੈ ਨਿਤ ਨਿਤ ਚੜੈ ਸਵਾਈ ॥੩॥

Ros karæ parabʰ bakʰas na métæ niṫ niṫ chaṛæ savaa▫ee. ||3||

Even if one is resentful, God does not withhold His blessings; day by day, they increase. ||3||

ਐ ਜੀ ਗੁਰ ਕੀ ਦਾਤਿ ਨ ਮੇਟੈ ਕੋਈ ਮੇਰੈ ਠਾਕੁਰਿ ਆਪਿ ਦਿਵਾਈ ॥

Æ jee gur kee ḋaaṫ na métæ ko▫ee méræ tʰaakur aap ḋivaa▫ee.

No one can take away the Guru’s gifts; my Lord and Master Himself has given them.

ਨਿੰਦਕ ਨਰ ਕਾਲੇ ਮੁਖ ਨਿੰਦਾ ਜਿਨੑ ਗੁਰ ਕੀ ਦਾਤਿ ਨ ਭਾਈ ॥੪॥

Ninḋak nar kaalé mukʰ ninḋaa jinĥ gur kee ḋaaṫ na bʰaa▫ee. ||4||

The black-faced slanderers, with slander in their mouths, do not appreciate the Guru’s gifts. ||4||

ਐ ਜੀ ਸਰਣਿ ਪਰੇ ਪ੍ਰਭੁ ਬਖਸਿ ਮਿਲਾਵੈ ਬਿਲਮ ਨ ਅਧੂਆ ਰਾਈ ॥

Æ jee saraṇ paré parabʰ bakʰas milaavæ bilam na aḋʰoo▫aa raa▫ee.

God forgives and blends with Himself those who take to His Sanctuary; He does not delay for an instant.

ਆਨਦ ਮੂਲੁ ਨਾਥੁ ਸਿਰਿ ਨਾਥਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਈ ॥੫॥

Aanaḋ mool naaṫʰ sir naaṫʰaa saṫgur mél milaa▫ee. ||5||

He is the source of bliss, the Greatest Lord; through the True Guru, we are united in His Union. ||5||

ਐ ਜੀ ਸਦਾ ਦਇਆਲੁ ਦਇਆ ਕਰਿ ਰਵਿਆ ਗੁਰਮਤਿ ਭ੍ਰਮਨਿ ਚੁਕਾਈ ॥

Æ jee saḋaa ḋa▫i▫aal ḋa▫i▫aa kar ravi▫aa gurmaṫ bʰarman chukaa▫ee.

Through His Kindness, the Kind Lord pervades us; through Guru’s Teachings, our wanderings cease.

ਪਾਰਸੁ ਭੇਟਿ ਕੰਚਨੁ ਧਾਤੁ ਹੋਈ ਸਤਸੰਗਤਿ ਕੀ ਵਡਿਆਈ ॥੬॥

Paaras bʰét kanchan ḋʰaaṫ ho▫ee saṫsangaṫ kee vadi▫aa▫ee. ||6||

Touching the philosopher’s stone, metal is transformed into gold. Such is the glorious greatness of the Society of the Saints. ||6||

ਹਰਿ ਜਲੁ ਨਿਰਮਲੁ ਮਨੁ ਇਸਨਾਨੀ ਮਜਨੁ ਸਤਿਗੁਰੁ ਭਾਈ ॥

Har jal nirmal man isnaanee majan saṫgur bʰaa▫ee.

The Lord is the immaculate water; the mind is the bather, and the True Guru is the bath attendant, O Siblings of Destiny.

ਪੁਨਰਪਿ ਜਨਮੁ ਨਾਹੀ ਜਨ ਸੰਗਤਿ ਜੋਤੀ ਜੋਤਿ ਮਿਲਾਈ ॥੭॥

Punrap janam naahee jan sangaṫ joṫee joṫ milaa▫ee. ||7||

That humble being who joins the Sat Sangat shall not be consigned to reincarnation again; his light merges into the Light. ||7||

ਤੂੰ ਵਡ ਪੁਰਖੁ ਅਗੰਮ ਤਰੋਵਰੁ ਹਮ ਪੰਖੀ ਤੁਝ ਮਾਹੀ ॥

Ṫooⁿ vad purakʰ agamm ṫarovar ham pankʰee ṫujʰ maahee.

You are the Great Primal Lord, the infinite tree of life; I am a bird perched on Your branches.

ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਨਿਰੰਜਨ ਦੀਜੈ ਜੁਗਿ ਜੁਗਿ ਸਬਦਿ ਸਲਾਹੀ ॥੮॥੪॥

Naanak naam niranjan ḋeejæ jug jug sabaḋ salaahee. ||8||4||

Grant to Nanak the Immaculate Naam; throughout the ages, he sings the Praises of the Shabad. ||8||4||

ਗੂਜਰੀ ਮਹਲਾ ੧ ਘਰੁ ੪

Goojree mėhlaa 1 gʰar 4

Goojaree, First Mehl, Fourth House:

ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥

Ik▫oaⁿkaar saṫgur parsaaḋ.

One Universal Creator God. By The Grace Of The True Guru:

ਭਗਤਿ ਪ੍ਰੇਮ ਆਰਾਧਿਤੰ ਸਚੁ ਪਿਆਸ ਪਰਮ ਹਿਤੰ ॥

Bʰagaṫ parém aaraaḋʰiṫaⁿ sach pi▫aas param hiṫaⁿ.

The devotees worship the Lord in loving adoration. They thirst for the True Lord, with infinite affection.

ਬਿਲਲਾਪ ਬਿਲਲ ਬਿਨੰਤੀਆ ਸੁਖ ਭਾਇ ਚਿਤ ਹਿਤੰ ॥੧॥

Billaap bilal binanṫee▫aa sukʰ bʰaa▫é chiṫ hiṫaⁿ. ||1||

They tearfully beg and implore the Lord; in love and affection, their consciousness is at peace. ||1||

ਜਪਿ ਮਨ ਨਾਮੁ ਹਰਿ ਸਰਣੀ ॥

Jap man naam har sarṇee.

Chant the Naam, the Name of the Lord, O my mind! And take to His Sanctuary.

ਸੰਸਾਰ ਸਾਗਰ ਤਾਰਿ ਤਾਰਣ ਰਮ ਨਾਮ ਕਰਿ ਕਰਣੀ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

Sansaar saagar ṫaar ṫaaraṇ ram naam kar karṇee. ||1|| rahaa▫o.

The Lord’s Name is the boat to cross over the world-ocean. Practice such a way of life. ||1||Pause||

ਏ ਮਨ ਮਿਰਤ ਸੁਭ ਚਿੰਤੰ ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਹਰਿ ਰਮਣੰ ॥

É man miraṫ subʰ chi▫aⁿṫaⁿ gur sabaḋ har ramṇaⁿ.

O mind, even death wishes you well, when you remember the Lord through the Word of the Guru’s Shabad.

ਮਤਿ ਤਤੁ ਗਿਆਨੰ ਕਲਿਆਣ ਨਿਧਾਨੰ ਹਰਿ ਨਾਮ ਮਨਿ ਰਮਣੰ ॥੨॥

Maṫ ṫaṫ gi▫aanaⁿ kali▫aaṇ niḋʰaanaⁿ har naam man ramṇaⁿ. ||2||

The intellect receives the treasure, the knowledge of reality and supreme bliss, by repeating the Lord’s Name in the mind. ||2||

ਚਲ ਚਿਤ ਵਿਤ ਭ੍ਰਮਾ ਭ੍ਰਮੰ ਜਗੁ ਮੋਹ ਮਗਨ ਹਿਤੰ ॥

Chal chiṫ viṫ bʰarmaa bʰaramaⁿ jag moh magan hiṫaⁿ.

The fickle consciousness wanders around chasing after wealth; it is intoxicated with worldly love and emotional attachment.

ਥਿਰੁ ਨਾਮੁ ਭਗਤਿ ਦਿੜੰ ਮਤੀ ਗੁਰ ਵਾਕਿ ਸਬਦ ਰਤੰ ॥੩॥

Ṫʰir naam bʰagaṫ ḋiṛaⁿ maṫee gur vaak sabaḋ raṫaⁿ. ||3||

Devotion to the Naam is permanently implanted within the mind, when it is attuned to the Guru’s Teachings and His Shabad. ||3||

ਭਰਮਾਤਿ ਭਰਮੁ ਨ ਚੂਕਈ ਜਗੁ ਜਨਮਿ ਬਿਆਧਿ ਖਪੰ ॥

Bʰarmaaṫ bʰaram na chook▫ee jag janam bi▫aaḋʰ kʰapaⁿ.

Wandering around, doubt is not dispelled; afflicted by reincarnation, the world is being ruined.

ਅਸਥਾਨੁ ਹਰਿ ਨਿਹਕੇਵਲੰ ਸਤਿ ਮਤੀ ਨਾਮ ਤਪੰ ॥੪॥

Asṫʰaan har nihkévalaⁿ saṫ maṫee naam ṫapaⁿ. ||4||

The Lord’s eternal throne is free of this affliction; he is truly wise, who takes the Naam as his deep meditation. ||4||

ਇਹੁ ਜਗੁ ਮੋਹ ਹੇਤ ਬਿਆਪਿਤੰ ਦੁਖੁ ਅਧਿਕ ਜਨਮ ਮਰਣੰ ॥

Ih jag moh héṫ bi▫aapiṫaⁿ ḋukʰ aḋʰik janam marṇaⁿ.

This world is engrossed in attachment and transitory love; it suffers the terrible pains of birth and death.

ਭਜੁ ਸਰਣਿ ਸਤਿਗੁਰ ਊਬਰਹਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਰਿਦ ਰਮਣੰ ॥੫॥

Bʰaj saraṇ saṫgur oobrahi har naam riḋ ramṇaⁿ. ||5||

Run to the Sanctuary of the True Guru, chant the Lord’s Name in your heart, and you shall swim across. ||5||

ਗੁਰਮਤਿ ਨਿਹਚਲ ਮਨਿ ਮਨੁ ਮਨੰ ਸਹਜ ਬੀਚਾਰੰ ॥

Gurmaṫ nihchal man man manaⁿ sahj beechaaraⁿ.

Following the Guru’s Teaching, the mind becomes stable; the mind accepts it, and reflects upon it in peaceful poise.

ਸੋ ਮਨੁ ਨਿਰਮਲੁ ਜਿਤੁ ਸਾਚੁ ਅੰਤਰਿ ਗਿਆਨ ਰਤਨੁ ਸਾਰੰ ॥੬॥

So man nirmal jiṫ saach anṫar gi▫aan raṫan saaraⁿ. ||6||

That mind is pure, which enshrines Truth within, and the most excellent jewel of spiritual wisdom. ||6||

ਭੈ ਭਾਇ ਭਗਤਿ ਤਰੁ ਭਵਜਲੁ ਮਨਾ ਚਿਤੁ ਲਾਇ ਹਰਿ ਚਰਣੀ ॥

Bʰæ bʰaa▫é bʰagaṫ ṫar bʰavjal manaa chiṫ laa▫é har charṇee.

By the Fear of God, and Love of God, and by devotion, man crosses over the terrifying world-ocean, focusing his consciousness on the Lord’s Lotus Feet.

TOP OF PAGE