ਪਉੜੀ ॥

Pa▫oṛee.

Pauree:

ਆਪੇ ਹੀ ਕਰਣਾ ਕੀਓ ਕਲ ਆਪੇ ਹੀ ਤੈ ਧਾਰੀਐ ॥

Aapé hee karṇaa kee▫o kal aapé hee ṫæ ḋʰaaree▫æ.

You Yourself created the creation; You Yourself infused Your power into it.

ਦੇਖਹਿ ਕੀਤਾ ਆਪਣਾ ਧਰਿ ਕਚੀ ਪਕੀ ਸਾਰੀਐ ॥

Ḋékʰėh keeṫaa aapṇaa ḋʰar kachee pakee saaree▫æ.

You behold Your creation, like the losing and winning dice of the earth.

ਜੋ ਆਇਆ ਸੋ ਚਲਸੀ ਸਭੁ ਕੋਈ ਆਈ ਵਾਰੀਐ ॥

Jo aa▫i▫aa so chalsee sabʰ ko▫ee aa▫ee vaaree▫æ.

Whoever has come, shall depart; all shall have their turn.

ਜਿਸ ਕੇ ਜੀਅ ਪਰਾਣ ਹਹਿ ਕਿਉ ਸਾਹਿਬੁ ਮਨਹੁ ਵਿਸਾਰੀਐ ॥

Jis ké jee▫a paraaṇ hėh ki▫o saahib manhu visaaree▫æ.

He who owns our soul, and our very breath of life - why should we forget that Lord and Master from our minds?

ਆਪਣ ਹਥੀ ਆਪਣਾ ਆਪੇ ਹੀ ਕਾਜੁ ਸਵਾਰੀਐ ॥੨੦॥

Aapaṇ haṫʰee aapṇaa aapé hee kaaj savaaree▫æ. ||20||

With our own hands, let us resolve our own affairs. ||20||

ਸਲੋਕੁ ਮਹਲਾ ੨ ॥

Salok mėhlaa 2.

Shalok, Second Mehl:

ਏਹ ਕਿਨੇਹੀ ਆਸਕੀ ਦੂਜੈ ਲਗੈ ਜਾਇ ॥

Éh kinéhee aaskee ḋoojæ lagæ jaa▫é.

What sort of love is this, which clings to duality?

ਨਾਨਕ ਆਸਕੁ ਕਾਂਢੀਐ ਸਦ ਹੀ ਰਹੈ ਸਮਾਇ ॥

Naanak aasak kaaⁿdʰee▫æ saḋ hee rahæ samaa▫é.

O Nanak! He alone is called a lover, who remains forever immersed in absorption.

ਚੰਗੈ ਚੰਗਾ ਕਰਿ ਮੰਨੇ ਮੰਦੈ ਮੰਦਾ ਹੋਇ ॥

Changæ changa kar manné manḋæ manḋaa ho▫é.

But one who feels good only when good is done for him, and feels bad when things go badly -

ਆਸਕੁ ਏਹੁ ਨ ਆਖੀਐ ਜਿ ਲੇਖੈ ਵਰਤੈ ਸੋਇ ॥੧॥

Aasak éhu na aakʰee▫æ jė lékʰæ varṫæ so▫é. ||1||

do not call him a lover. He trades only for his own account. ||1||

ਮਹਲਾ ੨ ॥

Mėhlaa 2.

Second Mehl:

ਸਲਾਮੁ ਜਬਾਬੁ ਦੋਵੈ ਕਰੇ ਮੁੰਢਹੁ ਘੁਥਾ ਜਾਇ ॥

Salaam jabaab ḋovæ karé mundʰhu gʰuṫʰaa jaa▫é.

One who offers both respectful greetings and rude refusal to his master, has gone wrong from the very beginning.

ਨਾਨਕ ਦੋਵੈ ਕੂੜੀਆ ਥਾਇ ਨ ਕਾਈ ਪਾਇ ॥੨॥

Naanak ḋovæ kooṛee▫aa ṫʰaa▫é na kaa▫ee paa▫é. ||2||

O Nanak! Both of his actions are false; he obtains no place in the Court of the Lord. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

Pa▫oṛee.

Pauree:

ਜਿਤੁ ਸੇਵਿਐ ਸੁਖੁ ਪਾਈਐ ਸੋ ਸਾਹਿਬੁ ਸਦਾ ਸਮੑਾਲੀਐ ॥

Jiṫ sévi▫æ sukʰ paa▫ee▫æ so saahib saḋaa samĥaalee▫æ.

Serving Him, peace is obtained; meditate and dwell upon that Lord and Master forever.

ਜਿਤੁ ਕੀਤਾ ਪਾਈਐ ਆਪਣਾ ਸਾ ਘਾਲ ਬੁਰੀ ਕਿਉ ਘਾਲੀਐ ॥

Jiṫ keeṫaa paa▫ee▫æ aapṇaa saa gʰaal buree ki▫o gʰaalee▫æ.

Why do you do such evil deeds, that you shall have to suffer so?

ਮੰਦਾ ਮੂਲਿ ਨ ਕੀਚਈ ਦੇ ਲੰਮੀ ਨਦਰਿ ਨਿਹਾਲੀਐ ॥

Manḋaa mool na keech▫ee ḋé lammee naḋar nihaalee▫æ.

Do not do any evil at all; look ahead to the future with foresight.

ਜਿਉ ਸਾਹਿਬ ਨਾਲਿ ਨ ਹਾਰੀਐ ਤੇਵੇਹਾ ਪਾਸਾ ਢਾਲੀਐ ॥

Ji▫o saahib naal na haaree▫æ ṫavéhaa paasaa dʰaalee▫æ.

So, throw the dice in such a way, that you shall not lose with your Lord and Master.

ਕਿਛੁ ਲਾਹੇ ਉਪਰਿ ਘਾਲੀਐ ॥੨੧॥

Kichʰ laahé upar gʰaalee▫æ. ||21||

Do those deeds which shall bring you profit. ||21||

ਸਲੋਕੁ ਮਹਲਾ ੨ ॥

Salok mėhlaa 2.

Shalok, Second Mehl:

ਚਾਕਰੁ ਲਗੈ ਚਾਕਰੀ ਨਾਲੇ ਗਾਰਬੁ ਵਾਦੁ ॥

Chaakar lagæ chaakree naalé gaarab vaaḋ.

If a servant performs service, while being vain and argumentative,

ਗਲਾ ਕਰੇ ਘਣੇਰੀਆ ਖਸਮ ਨ ਪਾਏ ਸਾਦੁ ॥

Galaa karé gʰaṇéree▫aa kʰasam na paa▫é saaḋ.

he may talk as much as he wants, but he shall not be pleasing to his Master.

ਆਪੁ ਗਵਾਇ ਸੇਵਾ ਕਰੇ ਤਾ ਕਿਛੁ ਪਾਏ ਮਾਨੁ ॥

Aap gavaa▫é sévaa karé ṫaa kichʰ paa▫é maan.

But if he eliminates his self-conceit and then performs service, he shall be honored.

ਨਾਨਕ ਜਿਸ ਨੋ ਲਗਾ ਤਿਸੁ ਮਿਲੈ ਲਗਾ ਸੋ ਪਰਵਾਨੁ ॥੧॥

Naanak jis no lagaa ṫis milæ lagaa so parvaan. ||1||

O Nanak! If he merges with the one with whom he is attached, his attachment becomes acceptable. ||1||

ਮਹਲਾ ੨ ॥

Mėhlaa 2.

Second Mehl:

ਜੋ ਜੀਇ ਹੋਇ ਸੁ ਉਗਵੈ ਮੁਹ ਕਾ ਕਹਿਆ ਵਾਉ ॥

Jo jee▫é ho▫é so ugvæ muh kaa kahi▫aa vaa▫o.

Whatever is in the mind, comes forth; spoken words by themselves are just wind.

ਬੀਜੇ ਬਿਖੁ ਮੰਗੈ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਵੇਖਹੁ ਏਹੁ ਨਿਆਉ ॥੨॥

Beejé bikʰ mangæ amriṫ vékʰhu éhu ni▫aa▫o. ||2||

He sows seeds of poison, and demands Ambrosial Nectar. Behold - what justice is this? ||2||

ਮਹਲਾ ੨ ॥

Mėhlaa 2.

Second Mehl:

ਨਾਲਿ ਇਆਣੇ ਦੋਸਤੀ ਕਦੇ ਨ ਆਵੈ ਰਾਸਿ ॥

Naal i▫aaṇé ḋosṫee kaḋé na aavæ raas.

Friendship with a fool never works out right.

ਜੇਹਾ ਜਾਣੈ ਤੇਹੋ ਵਰਤੈ ਵੇਖਹੁ ਕੋ ਨਿਰਜਾਸਿ ॥

Jéhaa jaaṇæ ṫého varṫæ vékʰhu ko nirjaas.

As he knows, he acts; behold, and see that it is so.

ਵਸਤੂ ਅੰਦਰਿ ਵਸਤੁ ਸਮਾਵੈ ਦੂਜੀ ਹੋਵੈ ਪਾਸਿ ॥

vasṫoo anḋar vasaṫ samaavæ ḋoojee hovæ paas.

One thing can be absorbed into another thing, but duality keeps them apart.

ਸਾਹਿਬ ਸੇਤੀ ਹੁਕਮੁ ਨ ਚਲੈ ਕਹੀ ਬਣੈ ਅਰਦਾਸਿ ॥

Saahib séṫee hukam na chalæ kahee baṇæ arḋaas.

No one can issue commands to the Lord Master; offer instead humble prayers.

ਕੂੜਿ ਕਮਾਣੈ ਕੂੜੋ ਹੋਵੈ ਨਾਨਕ ਸਿਫਤਿ ਵਿਗਾਸਿ ॥੩॥

Kooṛ kamaaṇæ kooṛo hovæ Naanak sifaṫ vigaas. ||3||

Practicing falsehood, only falsehood is obtained. O Nanak! Through the Lord’s Praise, one blossoms forth. ||3||

ਮਹਲਾ ੨ ॥

Mėhlaa 2.

Second Mehl:

ਨਾਲਿ ਇਆਣੇ ਦੋਸਤੀ ਵਡਾਰੂ ਸਿਉ ਨੇਹੁ ॥

Naal i▫aaṇé ḋosṫee vadaaroo si▫o néhu.

Friendship with a fool, and love with a pompous person,

ਪਾਣੀ ਅੰਦਰਿ ਲੀਕ ਜਿਉ ਤਿਸ ਦਾ ਥਾਉ ਨ ਥੇਹੁ ॥੪॥

Paaṇee anḋar leek ji▫o ṫis ḋaa ṫʰaa▫o na ṫʰéhu. ||4||

are like lines drawn in water, leaving no trace or mark. ||4||

ਮਹਲਾ ੨ ॥

Mėhlaa 2.

Second Mehl:

ਹੋਇ ਇਆਣਾ ਕਰੇ ਕੰਮੁ ਆਣਿ ਨ ਸਕੈ ਰਾਸਿ ॥

Ho▫é i▫aaṇaa karé kamm aaṇ na sakæ raas.

If a fool does a job, he cannot do it right.

ਜੇ ਇਕ ਅਧ ਚੰਗੀ ਕਰੇ ਦੂਜੀ ਭੀ ਵੇਰਾਸਿ ॥੫॥

Jé ik aḋʰ changee karé ḋoojee bʰee véraas. ||5||

Even if he does something right, he does the next thing wrong. ||5||

ਪਉੜੀ ॥

Pa▫oṛee.

Pauree:

ਚਾਕਰੁ ਲਗੈ ਚਾਕਰੀ ਜੇ ਚਲੈ ਖਸਮੈ ਭਾਇ ॥

Chaakar lagæ chaakree jé chalæ kʰasmæ bʰaa▫é.

If a servant, performing service, obeys the Will of his Master,

ਹੁਰਮਤਿ ਤਿਸ ਨੋ ਅਗਲੀ ਓਹੁ ਵਜਹੁ ਭਿ ਦੂਣਾ ਖਾਇ ॥

Hurmaṫ ṫis no aglee oh vajahu bʰė ḋooṇaa kʰaa▫é.

his honor increases, and he receives double his wages.

ਖਸਮੈ ਕਰੇ ਬਰਾਬਰੀ ਫਿਰਿ ਗੈਰਤਿ ਅੰਦਰਿ ਪਾਇ ॥

Kʰasmæ karé baraabaree fir gæraṫ anḋar paa▫é.

But if he claims to be equal to his Master, he earns his Master’s displeasure.

ਵਜਹੁ ਗਵਾਏ ਅਗਲਾ ਮੁਹੇ ਮੁਹਿ ਪਾਣਾ ਖਾਇ ॥

vajahu gavaa▫é aglaa muhé muhi paaṇaa kʰaa▫é.

He loses his entire salary, and is also beaten on his face with shoes.

ਜਿਸ ਦਾ ਦਿਤਾ ਖਾਵਣਾ ਤਿਸੁ ਕਹੀਐ ਸਾਬਾਸਿ ॥

Jis ḋaa ḋiṫaa kʰaavṇaa ṫis kahee▫æ saabaas.

Let us all celebrate Him, from whom we receive our nourishment.

ਨਾਨਕ ਹੁਕਮੁ ਨ ਚਲਈ ਨਾਲਿ ਖਸਮ ਚਲੈ ਅਰਦਾਸਿ ॥੨੨॥

Naanak hukam na chal▫ee naal kʰasam chalæ arḋaas. ||22||

O Nanak! No one can issue commands to the Lord Master; let us offer prayers instead. ||22||

ਸਲੋਕੁ ਮਹਲਾ ੨ ॥

Salok mėhlaa 2.

Shalok, Second Mehl:

ਏਹ ਕਿਨੇਹੀ ਦਾਤਿ ਆਪਸ ਤੇ ਜੋ ਪਾਈਐ ॥

Éh kinéhee ḋaaṫ aapas ṫé jo paa▫ee▫æ.

What sort of gift is this, which we receive only by our own asking?

TOP OF PAGE